Beldaran's Leestips
Beldaran geeft op
Ezzulia
en Pure
Fantasy wekelijks een leestip.
- Beldaran [11-11-2011]
Voor vandaag koos ik voor het derde en laatste en opnieuw een zelfstandige deel,
van de Urban Fantasy: boek 1 ‘De Erfgenaam van het Zwaard’(tip
dd 18 mrt jl) boek 2 ‘De Erfgenaam van de Magiër’ (
tip dd 24 jun jl).
‘De Erfgenaam van de Draak’ –
Cinda Williams Chima - 2011
De eeuwig om de macht strijdende Huizen van de Witte en Rode Roos hebben
noodgedwongen de handen ineengeslagen om een gemeenschappelijke vijand het hoofd
te bieden: Claude dOrsay. Het verbond dat de magiers honderden jaren geleden
hebben gesloten om onderlinge oorlogen te voorkomen geldt niet meer. Claude
dOrsay heeft alle gilden op Seven Sisters gedwongen een nieuw Convenant te
ondertekenen, waarmee hij de alleenheerschappij over alle gilden krijgt. Maar
waarom heeft hij dat Convenant nog niet bekrachtigd? Ravens Ghyll, waar hij en
zijn zoon Devereaux zich hebben teruggetrokken, wordt zwaar bewaakt en is
bovendien omsingeld door soldaten van de Witte en de Rode Roos. Maar toch weet
er iemand op het terrein door te dringen: Jason Hayley. Jason wil kost wat kost
wraak nemen op de man die zijn ouders heeft vermoord. Voordat hij de kans krijgt
om dOrsay te doden, moet hij alweer maken dat hij wegkomt, maar hij weet wel een
heel bijzondere opaal te stelen: het Drakenhart, een legendarische talisman met
duistere krachten, die de bron van alle magie in de wereld blijkt te zijn.
‘De wind uit Schotland krijste boven Solway Firth, vocht zijn weg tussen de
bergtoppen door die de meren van Cumbria omringden, en joeg ijzige flarden
sneeuw voor zich uit. Jason Haley trok zijn schouders op tegen de ijskoude
naalden die in zijn gezicht striemden. Ravens Ghyll lag voor hem, soms verborgen
en dan weer zichtbaar vanwege de wervelende sneeuwvlagen. Er leidde een
verraderlijk paadje naar de vallei, dat regelmatig verdween onder enorme
rotsblokken. Jasons magiërsteen vibreerde in zijn borstkas, als reactie op de
nabijheid van de Anderlingsteen. De enorme kristallen rots schitterde als een
saffier tegen de flank van de berg die Ravenshead heette. Jason knipperde met
zijn ogen om de sneeuw van zijn wimpers weg te krijgen en keek omhoog. De
Anderlingsteen, die ook wel ‘de Drakentand’ werd genoemd, was de bron van kracht
voor alle magische Anderlinggilden. Het had zes uur geduurd voordat hij met de
auto vanuit Londen in Keswick was. De wegen waren steeds gevaarlijker geworden,
zeker met het slechte weer en die vreemde Britse gewoonte om aan de linkerkant
van de weg te rijden. Tegen de tijd dat hij in Keswick aankwam, brandden zijn
ogen van het turen door de aanstormende sneeuwvlokken en waren zijn armen en
schouders helemaal verstijfd van de kracht waarmee hij het stuur had omklemd.
Maar dat bleek het gemakkelijkste gedeelte van zijn tocht te zijn geweest.’
Zie ook
http://www.cindachima.com/
|
|
|
