Voor vandaag de tweede Fantasymisdaadroman met de sympathieke gentlemendieven en oplichters Locke Lamora en Jean Tannen. Het is een verhaal vol met actie, moord en doodslag, goed neergezette karakters, drama en hartstocht. Voor wie de eerste roman �De Leugens van Locke Lamora� gemist heeft zie een eerdere tip

�Rode Zee onder een Rode Hemel� � Scott Lynch � �07

Locke Lamora en Jean Tannen zijn hun oude stad ontvlucht en zetten koers naar de machtigste plaats aan de horizon: Tal Verrar. Daar staat de Sinspire, het ultieme gokhuis: exclusief, luxueus en vreselijk goed bewaakt. Uiteraard is het Lockes plan om dit huis te beroven, maar daar moet hij nog even mee wachten. Want iemand anders in Tal Verrar heeft zijn expertise nodig en diegene is niet bepaald zachtzinnig in zijn poging hem te overtuigen. Die klus belooft weinig goeds: Locke en Jean moeten zich op zee voordoen als piraten. Geen prettig vooruitzicht voor en stel dieven zonder zeebenen�

�Locke Lamora stond op de kade in Tal Verrar met de hete wind van een brandend schip in zijn rug en de koude beet van een kruisboogpijl in zijn nek. Hij grijnsde en concentreerde zich erop zijn eigen kruisboog op ooghoogte van zijn tegenstander te houden. Ze stonden zo dicht tegenover elkaar dat ze allebei onder het bloed van de ander zouden komen te zitten als ze tegelijkertijd hun vinger spanden. �Wees nou redelijk�, zei de man tegenover hem. Zweetpareltjes dropen omlaag over zijn vuile wangen en voorhoofd en lieten zichtbare sporen. �Overweeg de nadelen van je situatie.� Locke snoof. �Tenzij je oogbollen van ijzer zijn, is het nadeel wederzijds. Vind je ook niet, Jean?� Ze stonden twee aan twee op de pier, Locke naast Jean, hun aanvallers naast elkaar tegenover hen, Jean en zijn tegenstander stonden teen aan teen, met hun kruisbogen op dezelfde manier geheven. Vier koude metalen schichten waren aangespannen en klaar voor actie, slechts een duimbreedte van de hoofden van vier begrijpelijkerwijs nerveuze mannen.�

Zie ook http://www.scottlynch.us/