In 2007 las ik JHs debuut ‘Zwart Hart’ deze viel mij tegen, echter met deze roman, zijn derde laat hij zien dat zijn schrijfappel niet ver van zijn vaders boom is gevallen.

‘Nosferatu’ – Joe Hill aka Joseph Hillstrom King - 2014

NOS4A2 is het kenteken van een heel slechte auto, bestuurd door een heel slechte man: de 140-jarige Charles Manx. Charlie houdt zoveel van kinderen, dat hij ze meeneemt naar een plek die hij Kerstland noemt, 'waar het verboden is ongelukkig te zijn!' Er is nog nooit een kind teruggekomen - behalve één meisje, Victoria McQueen. Dat was echter lang geleden. En het enige meisje dat ooit aan Charlies ongebreidelde gruwel is ontkomen, is nu volwassen en probeert hem wanhopig te vergeten. Maar Charlie Manx denkt nog steeds aan de bijzondere Victoria. En nu ronkt hij weer rond in zijn NOS4A2, op jacht... En hij zal pas stoppen als hij wraak heeft genomen. Hij is op zoek naar iets heel bijzonders, iets wat Victoria nooit zal kunnen vervangen. Het gevolg is een strijd op leven en dood... Dit keer heeft hij Victoria's zoon te pakken. Zij is vastbesloten met Charlie af te rekenen, voor eens en voor altijd.

‘Hij was gruwelijk oud en afzichtelijk. Zijn grote kale schedel was net een bol waarop het oppervlak van een maan was afgebeeld, de continenten aangegeven door levervlekken en sarcomen met de kleur van oude blauwe plekken. Des te afschuwelijker was het feit dat van alle mannen op de zaal voor langetermijnzorg – ook bekend als de ‘kasplantjeszaal’- Charlie Manx de enige was die uitgerekend in deze tijd van het jaar zijn ogen open had. Manx was dol op kinderen. ‘