Voor vandaag koos ik, wat alweer het vierde Urban Dark Fantasy boek is, is uit de serie rond de moroi en strigoi. Op dit
moment bestaat de serie uit ‘Jachtmaan’ (deze verscheen eerder in 2003 onder de titel ‘Vârcolac leestip 28 sep 2007);
‘Wofsmaan’ leestip 26 jun 2009; ‘Heksenmaan’ leestip 8 okt 2010 en nu nr vier… en als je deze uit hebt, dan zou je willen,
gelet op het einde, dat het vijfde boek nu al beschikbaar zou zijn.

‘Alfa’ – Tisa Pescar – 2013

`Profeszor doktor. Tudom mi vagy.’ Ik weet wat je bent. De woorden die tijdens zijn gastcollege aan de universiteit van Târgu
Mure vanuit het niets tot hem doordringen, brengen Radu Lupescu behoorlijk in verwarring. Want voor het oog van de wereld is
hij een gewone man die een gewoon leven leidt. In werkelijkheid is Radu echter allesbehalve gewoon. Hij is een moroi, een
weerwolfvampier met een duister verleden. En dat verleden lijkt hem nu te hebben ingehaald. Als Radu dan ook nog eens met
niet mis te verstane bedoelingen wordt benaderd door de bloedmooie Ileana, beseft hij, plotseling en met verbijsterende
gevolgen, dat zijn toekomst er niet bepaald rooskleurig uitziet. Vooropgesteld dat hij een toekomst hééft...


‘Profeszor doktor. Tudom mi vagy.’ Ik weet wat je bent. De woorden bereikten Radu Lupescu als een fluistering, breekbaar als
de verdorde herfstbladeren op het universiteitsterrein. Ze kropen onder zijn huid en nestelden zich in zijn binnenste. Wie
was de spreker? De banken van de tribune in de collegezaal waren afgeladen met studenten die in de meest uiteenlopende
houdingen naar hem keken. De kleurige krachtvelden van energie die ze uitstraalden buitelden stuurloos door elkaar heen. Het
leek of iemand een greep in de regenboog had gedaan en de vangst nonchalant had uitgestrooid over de zaal. Radu wist vrijwel
zeker dat hij de energetische wervelingen als enige waarnam. Tenzij de mysterieuze spreker over hetzelfde talent beschikte
als hijzelf en de gave bezat om dat verborgen te houden. Radu nam het zekere voor het onzekere. Hij versterkte zijn
afweerschild, een muur van gebundelde energie, dat hij alleen liet zakken wanneer hij diep tot iemand wilde doordringen. Ik
weet wat je bent. Dat wist hij zelf ook heel goed. Dat hoefde niemand hem te vertellen. Vader, zoon, echtgenoot, meervoudig
minnaar en… nog iets. En op dat laatste doelde de onbekende die tot hem gesproken had natuurlijk. Op dat ene, zijn grote
geheim.’

Zie ook http://www.tisapescar.com/