Beldaran's Leestips
Beldaran geeft op
Ezzulia
en Pure
Fantasy wekelijks een leestip.
- Beldaran [06-01-2012]
Voor vandaag koos ik voor een (eind) vorig jaar verschenen Urban Steampunk
Fantasy, een zeer modern verhaal (het is wel even wennen, als je met lezen
begint), gebaseerd met name op een beroemde klassieker, en de titel verraadt dat
al enigszins, dat is “Alice in Wonderland’. Het is een mooi afgerond verhaal,
hoewel het slot ruimte bied voor een vervolg.
‘Alice in Stoomland’ (eerste boek) – Francesco Dimitri – 2011
Ben, een jonge man uit het hedendaagse Londen, lijdt aan het Alice in
Wonderland-syndroom, een werkelijk bestaande ziekte die zijn waarneming
beïnvloedt en hallucinaties tot gevolg heeft. Hij verdient zijn brood met het
lezen van manuscripten. Een anonieme auteur e-mailt hem een verhaal getiteld De
avonturen van Alice in Stoomland. Het is het verhaal van Alice Liddell, een
jonge antropologe die in een Victoriaans, steampunk Londen woont, waar
geavanceerde machines op stoom werken. Alle uitlaatgassen die deze machines
uitspuwen worden buiten Londen gedumpt achter een hoge muur, waar zich het
Stoomland bevindt. De uitlaatgassen, die Stoomsel worden genoemd, vormen een
dichte en zware mist. Het Stoomsel veroorzaakt lichaamsmutaties en heeft de
levende wezens in Stoomland aangetast, zowel fysiek als mentaal. Alice verlaat
de grote stad om de mutanten van Stoomland te onderzoeken.
‘Ik heb het over de verveling van de geest. Ik heb het over een
niets-tedoen-hebben en een geen-zin-hebben-om-iets-te-doen, vermengd met de
waarneming van het einde der tijden, van de dood die vroeg of laat zal komen, en
van alle ellende van de wereld plus één, je eigen ellende. Weet je wat dat is?
Heb je ooit avond na avond alleen doorgebracht, tot tranen toe verdrietig,
zonder dat er echt een reden voor was? Heb je ooit de smaak van woede geproefd?
Die in stilte aanzwelt en dan ineens wil ontploffen in een schreeuw… kortom, heb
je ooit het gevoel gehad dat je je leven door de plee aan het spoelen was, en
dat er iemand klaarstond om door te trekken? Alleen dan zul je kunnen begrijpen
wat Alice ertoe bewoog, met haar negenentwintig jaar en een goede functie binnen
het bedrijf, om uit een luchtballon te springen. Alice viel en glimlachte,
aangeraakt door de vingers van het Stoomsel. De ballonvaarder, een oud mannetje
met een vliegeniersbril nog groter dan zijn gezicht, leunde over de rand van de
rieten mand en keek naar beneden. Hij schudde zijn hoofd. Hij had van alles en
nog wat gezien. Niet voor niets bestuurde hij al luchtballonnen sinds zijn
veertiende. Maar dit – ja, dit overtrof alles. Die gekke meid liet zich
Stoomland binnenvallen – en wilde er ‘wat tijd doorbrengen’.
|
|
|
