Beldaran's Leestips
Beldaran geeft op
Ezzulia
en Pure
Fantasy wekelijks een leestip.
- Beldaran [11-02-2011]
Voor vandaag de derde thriller van Daniëlle Hermans. Een verhaal waarmee de
auteur laat zien wat de consequentie zijn als een land geregeerd wordt door de
angst,en daarmee schetst de auteur niet alleen een zeer actueel portret van
Nederland maar ook een ijzersterk wat als-scenario.
‘De Man van Manhattan’ –
Daniëlle Hermans – 2011
Al jaren is de Amerikaanse historicus Donald Christie bezig met zijn levenswerk:
het ontcijferen van twaalfduizend zeventiende-eeuwse documenten. Dit unieke
archief bevat materiaal dat de ontdekking en kolonialisatie van Manhattan door
de Hollanders beschrijft. Als Donald Christie tijdelijk in Nederland verblijft,
krijgt journaliste Kes van Buren de opdracht een artikel over hem te schrijven.
Het contact verloopt de eerste dagen moeizaam, maar langzamerhand raakt Kes
steeds meer gefascineerd door het project waar Donald aan werkt. Dan verongelukt
hij. Kes raakt ervan overtuigd dat iemand hem wilde tegenhouden. Tijdens haar
onderzoek stuit ze op een verborgen deel van de geschiedenis van Manhattan dat
te maken heeft met Peter Stuyvesant, de man die de Nederlandse kolonie met harde
hand bestuurde. Als die informatie in verkeerde handen valt, kan dit een
machtsstrijd tussen Nederland en Amerika teweegbrengen die zijn weerga niet
kent. En Kes is niet de enige die dit weet...
‘Het kwam terug. Hij voelde het. Het was alsof zijn lichaam zich weer opende
voor zijn gevoel,voor de liefde die hij voor haar koesterde. Voor het eerst
sinds weken verheugde hij zich weer op de kostbare minuten waarin hij haar voor
zichzelf zou hebben. Hij trok de poort achter zich dicht, knoopte zijn sjaal
omzijn nek en liep de straat uit. Eenmaal op de gracht ademde hij de geur van
het water diep in. Hij hield van deze momenten, deze nachtelijke wandelingen
door Amsterdam. Zijn Amsterdam Als hij langs de stille grachten liep, met als
enige geluid zijn voetstappoen en het murmelende gekwaak van eenden, dan leek
het alsof de tijd had stilgestaan, alsof er in al die eeuwen niets wat veranderd
aan deze prachtige stad, de stad waar hij zijn hart aan had verpand. Midden op
de brug die de ene kant van de gracht met de andere met de andere verbond,stond
hij stil. Glimlachend keek hij over de gracht uit. Hier en daar brandde nog
licht achter de ramen van de herenhuizen. Ja, dacht hij, het is goed zo. Hij
knikte langzaam. Plotseling hoorde hij voetstappen achter zich.’
Zie ook
http://www.daniellehermans.nl/home/1
|
|
|
