Beldaran's Leestips
Beldaran geeft op
Ezzulia
en Pure
Fantasy wekelijks een leestip.
- Beldaran [28-01-2011]
Voor vandaag een historische roman, die, de auteur is niet voor niets een Fries,
ook in het Fries is uitgebracht, het verhaal is vlot geschreven, en neemt je mee
door vele eeuwen, plaatsen cq landen.
‘Het Eagleton Zegel’ – Arjen Terpstra - 2010
Nadat zij door de meedogenloze Engelsen van hun geboortegrond zijn verdreven,
waaieren de Eagletons uit over de wereld. Hun bloed mengt zich met dat van
Schotten, indianen en Friezen, maar Iers blijven ze. Ze werken, vechten, lijden
en beminnen en worden voortgedreven door een onbenoembare hartstocht. Wat hen
verbindt zijn de helften van het gebroken Eagleton-zegel − sleutel tot het
familiekasteel − die moeten worden samengesmolten om het lot van de familie om
te buigen. John en Shay Eagleton, die het vege lijf weten te redden maar elkaar
voorgoed uit het oog verliezen, John Hamilton, die zijn rusteloosheid niet kan
intomen, Sinead van der Zee, die haar grote talent voor fotografi e
ondergeschikt maakt aan haar koppigheid; hun levens worden bepaald door het lot
en de liefde. Zij spelen ieder hun eigen rol in de eeuwenlange zoektocht naar
hun Keltische oorsprong, waarbij ze gesteund worden door de machtige adelaars,
het symbool van hun familiewapen én het symbool van eeuwige trouw
‘Plotseling kwam de volle maan tevoorschijn tussen draderige wolken die door het
witte licht dreven. Vier monniken in lange donkergrijze pijen keken verstoord
naar de hemel; het zou die nacht donker blijven, de maan nieuw. Ze stonden naast
hoog oplaaiend vuur en een man met ontbloot bovenlijf sloeg met harde
hamerslagen op rond metaal. Opspattend vuur trok omhoog de koude lucht in en
verlichtte een lange rij eagles die stil op de muren van het kasteel zaten.
Verderop in het halfdonker staarde Henry Eagleton wijdbeens met zijn handen op
zijn rug naar het glimmende lijf van de smid, waar het zweet vanaf gutste. Het
was 1653 en de laatste nacht van de Eagletons op het kasteel.
Bijna zeshonderd jaar was het kasteel familiebezit geweest, totdat het door de
Engelsen werd onteigend omdat de nieuwe wet van Cromwell bepaalde dat een
katholieke Ier geen bezit meer mocht hebben. Terwijl Henry Eagleton langzaam
naar voren liep, besefte hij hoe zwaar het voor zijn nazaten zou worden om het
voorouderlijke landgoed ooit weer in handen te krijgen en hij dacht aan zijn
zonen en aan de zonen van zijn zonen. Plotseling herinnerde hij zich dat hij had
gedroomd van zwetende snuivende paarden midden in oorlogsgeweld ver van Ierland
vandaan, en van tot op het bot bevroren mensen op paarden, dolend door ijzig wit
stil land. Deinende mensenmassa’s, voortgedreven door honger, strompelend naar
zee. De zonen van zijn zonen die vochten met de bezetters van zijn land.
Oneindige oceanen naar het westen en naar het oosten zouden de Eagletons
scheiden van Ierland en van elkaar. De smid hield het ronde metaal hoog in de
lucht en bekeek nauwkeurig de ronding van de buitenste ring, waarna hij Henry
Eagleton wenkte. Toen deze het metaal zag, leek hij meteen de eindeloze reis te
voelen die in het zegel besloten lag. De smid dompelde het roodgloeiende ijzer
in een bak met heet vloeibaar wit metaal. Meteen kwamen de monniken naderbij
terwijl hij met een grote tang het zegel omhoogtrok. Behoedzaam drukten ze alle
vier hun stempel in de achterkant van het nog zachte metaal. De laatste monnik
graveerde met een stalen pen Engelse en Ierse tekens op de voorkant. Op de
afbeelding van het zegel met de ineengedoken eagle in het midden, stond
geschreven: THE EAGLETON SEAL En in de ring eromheen: By independency of Ireland
the Bearer of this Seal shall be the owner of Eagleton Castle, Mount Eagle,
Ireland 1653.’
Zie ook
http://arjenterpstra.com/
|
|
|
