Homepage: Nieuws: Beldaran's Leestips

 

Beldaran's Leestips

Beldaran geeft op Ezzulia en Pure Fantasy wekelijks een leestip.

- Beldaran [03-12-2010]

Voor vandaag een speculatieve thriller met een historisch deel. Naast een aantal goed neergezette personages. Lijkt het verhaal in het teken te staan van een seriekiller, of toch niet, maar er is duidelijk meer aan de hand, veel meer…

Hij is onvoorspelbaar en kent geen genade. De doemsdagmoordenaar stelt de FBI in New York voor een raadsel. Wat betekent vrije wil nog, als ons lot al eeuwen vastligt?

Boek der Doden’ – Glenn Cooper - 2010

New York lijkt geteisterd te worden door een seriemoordenaar. Het enige wat de ‘doemsdag’-slachtoffers linkt, is een witte briefkaart met daarop een doodskist, hun naam en de dag waarop ze zullen sterven. Will Piper, profiler bij de FBI, wordt samen met de jonge ambitieuze Nancy op de vreemde zaak gezet. Op geen enkele manier kan er een verband tussen de moorden gelegd worden, totdat een kleine aanwijzing naar het zeer geheime Area51 in de woestijn van Nevada leidt. Daar hoort Will een verhaal dat zijn anders zo nuchtere en licht sceptische kijk op de wereld volledig op zijn kop zet. Eind jaren veertig maakten de Britse president Churchill en de Amerikaanse president Truman een afspraak over een bijzondere ontdekking. Al sinds de middeleeuwen blijkt er een bibliotheek te bestaan waar het grootste geheim van de mensheid bewaard wordt. Als dat uitkomt, zal de paniek op de wereld niet te overzien zijn.

‘David? Ben jij dat?’ ‘Ja. Jij bent vroeg thuis,’ riep hij. ‘Hoe dat zo?’’ Vanuit de keuken hoorde hij haar terugroepen: ‘De getuigenverklaring werd uitgesteld.’’De hond hoorde zijn stem en kwam in volle vaart uit een logeerkamer aan de andere kant van het appartement rennen. Zijn pootjes kregen geen grip op het gladde marmer, de poedel gleed uit en knalde als een ijshockeyer tegen de muur. ‘Bloomberg,’ riep David, ‘hoe gaat het met mijn jongen?’ Hij zette zijn tas neer en pakte de witte donsbal op, die met zijn roze tongetje zijn gezicht likte terwijl hij enthousiast met zijn gecoupeerde staartje zwaaide. ‘Niet op papa’s das plassen! Waag het niet. Brave jongen, brave jongen. Schat, is Bloomie al uitgelaten?’ ‘Pete zei dat Ricardo hem om vier uur had uitgelaten.’
Hij zette de hond neer en pakte de post op, die hij zoals altijd dwangmatig sorteerde. Rekeningen. Afschriften. Reclame. Privé. Zijn catalogi. Haar catalogi. Tijdschriften. Briefkaart? Een simpele witte briefkaart, waarop met zwarte inkt zijn naam en adres waren getypt. Hij draaide hem om. Er stond een datum op: 22 mei 2009. En daarnaast een afbeelding die hem meteen een akelig gevoel gaf. Hij zag de onmiskenbare contouren van een doodskist van zo’n tweeeÅNnhalve centimeter groot, die met zwarte inkt was getekend. ‘Helen! Heb je dit gezien?’ Zijn vrouw kwam de hal in, haar hoge hakken tikten een snel ritme op het marmer. Ze droeg een zachtturquoise Armani-pakje, om haar nek hing een dubbele streng cultiveÅLparels die tot vlak boven de aanzet van haar decolleté reikte en de bijbehorende oorbellen speelden verstoppertje onder haar stijlvol gekapte haar. Ze was zonder meer een aantrekkelijke vrouw. ‘Wat gezien?’ vroeg ze. ‘Dit.’’ Ze pakte de briefkaart aan. ‘Wie heeft hem gestuurd?' ‘Er staat geen afzender op,’ zei hij.

Zie ook http://www.glenncooperbooks.com/content/index.asp



Boek der doden / Glenn Cooper

 

 

De Boekenplank : voor de liefhebber van het spannende boek
Nieuws  Naslag  TeKoop  Contact  Zoeken
Verantwoording  in English  FAQ