Beldaran's Leestips
Beldaran geeft op
Ezzulia
en Pure
Fantasy wekelijks een leestip.
- Beldaran [01-10-2010]
Voor vandaag een debuutroman van Canadese origine, Het is de eerste van een
serie van Flavia de Luce romans. Het is dan ook te hopen dat ‘De Smaak van
Venijn’ ook hier zal aanslaan, zodat ook bij ons, ook de andere Flavia de Luces
uitgebracht zullen gaan worden.
‘De Smaak van Venijn’ – Alan Bradley - 2010
Flavia de Luce woont met haar twee zussen en haar vader op het familielandgoed
Buckshaw. De elfjarige Flavia is hoogbegaafd en dol op scheikunde. Ze doet graag
experimenten in het scheikundelab dat van haar overleden moeder is geweest. Haar
eigen gifbrouwsels test ze bij voorkeur op haar twee zussen. Op een morgen vindt
Flavia het lichaam van een man in de moestuin. Voor haar neus blaast hij zijn
laatste adem uit. Wie is het? Flavia is zo nieuwsgierig dat ze haar eigen
onderzoek begint. De politie wil haar vreemd genoeg niets vertellen. Stukje bij
beetje ontrafelt Flavia een vreselijk geheim uit haar vaders verleden. Ze gaat
zo op in de raadsels en puzzels van haar speurwerk dat ze ook zichzelf in gevaar
brengt, maar dat snapt ze pas als het al veel te laat is.
‘Het was in de kast zo donker als geronnen bloed. Ze hadden me erin geduwd en de
deur op slot gedraaid. Ik haalde waar en hijgend adem door mijn neus en deed
ontzettend mijn best om rustig te blijven. Ik probeerde bij elke inademing tot
tien te tellen en tot acht als ik langzaam uitademde. Er was een lap voor mijn
gezicht gebonden. Die zat gelukkig zo strak in mijn open mond dat mijn
neusgatten vrij waren, zodat ik mijn longen telkens vol kon zuigen met de muffe
geur van de oude kast. Ik probeerde mijn vingers onder het zijden sjaaltje te
wurmen waarmee mijn handen op mijn rug waren vastgebonden, maar vanwege mijn
afgekloven nagels kreeg ik er geen greep op. Had ik nog mazzel dat ik, toen ze
de knoop aantrokken, mijn vingertoppen tegen elkaar had gedrukt en kracht had
gezet om wat ruimte te houden. Nu draaide ik mijn polsen en drukte ze tegen
elkaar totdat ik speling begon te voelen. Ik gebruikte mijn duimen om het
sjaaltje omlaag te trekken totdat ik de knoop tussen mijn palmen had… toe tussen
mijn vingers. Als ze zo slim ware geweest om mijn duimen vast te binden, had ik
het kunnen schudden. Stelletje imbecielen.’
http://www.flaviadeluce.com/
|
|
|
