Beldaran's Leestips
Beldaran geeft op
Ezzulia
en Pure
Fantasy wekelijks een leestip.
- Beldaran [09-10-2008]
Voor vandaag koos ik voor de tweede speculatieve thriller, een eerste klasse mix
van mystiek, horror en wetenschappelijke feiten, met heldin: archeologe Hannah
Peters, bekend uit ’Het Oog van Medusa’
´Nebra´ - Thomas
Thiemeyer - 2009
Walpurgisnacht. Sneeuwstormen teisteren het lentelandschap van het Harzgebergte.
Diep in dit gebergte dreigt een oeroude kracht ontketend te worden... In de
hotels en pensions van de Harz bereidt men zich voor op het komende
toeristenseizoen. Ook archeologe Hannah Peters is ter plekke, ze onderzoekt de
geheimzinnige hemelschijf van Nebra, een sensationele vondst uit de Bronstijd -
maar ze komt geen stap verder. Wat Hannah echter niet kan weten is dat er ook
anderen achter de schijf aan zitten., een duistere macht die allang in de
krochten van het Harzgebergte wacht om een allesvernietigende rite uit te
voeren. Als Hannah een man leert kennen die het gebergte lijkt te kennen als
zijn broekzak, komt er eindelijk beweging in haar onderzoek. Maar dan is de
schijf plotseling verdwenen en wordt Hannah meegezogen in de machtsstrijd van de
oeroude sekte...
‘Een vreemd geluid drong in de duisternis tot hem door. Eerst uit de verte,
daarna steeds dichterbij. Een dof gerommel, dat door de gangen echode, op de
rotsen weerkaatste en de grond onder zijn voeten liet trillen. Geen natuurlijk
geluid, daarvoor was het te ritmisch. Trommels misschien, of iets
vergelijkbaars, begeleid door gefluit dat klonk als het huilen van de wind.
Waren het hoorns? Maar welke hoorn maakte zulke valse tonen? Wat het ook was dat
in het binnenste van de aarde gebeurde, het kwam dichterbij. Ondanks het feit
dat hij al zeventien was, weigerde de jongen zijn ogen open te doen. Het liefst
had hij ook zijn oren dicht gehouden, maar dat was onmogelijk. De leren riemen
waarmee zijn handen achter zijn rug aan een paal waren vastgebonden, sneden in
zijn vlees. De pogingen om ze met zijn verdoofde vingers los te maken had hij
allang opgegeven. Hij zat voorovergebogen met zijn kin op zijn borst en ademde
moeizaam. Het was hier beneden moordend heet en het zweet liep in stromen over
zijn gezicht. Het licht van een flakkerend vuur drong door zijn gesloten
oogleden. Een brandlucht streek langs zijn drijfnatte gezicht.’
Zie ook
http://www.thiemeyer.de/
|
|
|
