Voor vandaag een deels historisch en deels hedendaagse roman, het verhaal draait
om de zoektocht naar een oud heksenboek en inzicht in het kunnen van de
hoofdpersoon.
‘Het Verloren boek van Salem’ – Katharine Howe - 2009
Tijdens het opruimen van het huis van haar grootmoeder vindt Connie Goodwin een
sleutel met daaraan een stukje papier met de naam Deliverance Dane erop. Het is
de sleutel tot een mysterie dat begint in 1692 in het Amerikaanse stadje Salem -
in de tijd van de beruchte heksenprocessen. Meer dan 150 mannen en vrouwen
werden beschuldigd van hekserij. De 'overweldigende bewijzen' waren onder andere
dromen en visioenen. Maar zou er toch iets van waarheid hebben gelegen in al die
beschuldigingen? Connie ontdekt dat Deliverance Dane een geheim boek heeft
nagelaten. Connie is vastbesloten dit boek vinden, maar er zijn meer kapers op
de kust. Haar zoektocht brengt haar naar oude archieven en bibliotheken. Maar ze
komt ook tegenover een man te staan die het boek koste wat het kost in handen
wil krijgen, iemand met slechte bedoelingen.
Welke geheimen bevat dit boek? Is er werkelijk magie in beschreven? Connie
krijgt hulp van Sam Hartley, een restaurateur, maar wie kan ze verder nog
vertrouwen? Ze raakt verzeild in een race tegen de klok om het boek te vinden -
en de waarheid over de Salem-vrouwen te onthullen - voordat een oude
familievloek opnieuw dodelijk zal toeslaan.
‘Peter Petford liet een lange houten lepel in de boven het vuur hangende pan met
pruttelende linzen glijden en probeerde zijn bezorgdheid van zich af te zetten.
Hij schoof zijn lage krukje dichter naar de haard en boog naar voren. Met een
elleboog op zijn knie steunend snoof hij de melange op van gekookte erwten en
brandend appelbomenhout. De geur kalmeerde hem enigszins en overtuigde hem ervan
dat dit een avond was als alle andere. Zijn maag knorde ongeduldig toen hij een
hapje van de lepel nam om te proeven of de erwten gaar waren. Peter was geen
tobber en meende dat er niets aan zijn maag mankeerde wat niet met een kom
erwten te genezen was. En ook die vrouw zal nog tijdig hier zijn , dacht hij met
een grimmig gezicht. Hij had nooit om kruidenvrouwtjes met bijzondere gaven
verlegen gezeten, maar vrouw Olivier had voet bij stuk gehouden. Ze had hem
verzekerd dat de tincturen van die vrouw nagenoeg alles genazen. Hij had gehoord
dat ze eens op onverklaarbare wijze de plek had aangewezen waar een verdwenen
kind kon worden teruggevonden. Peter gromde in zichzelf. Hij zou haar testen.
Eén keertje maar.
|
|