Voor vandaag het eerste en afgeronde boek rond Skulduggery Plesant, een in maatpak gestoken skelet, een snelle weglezer, die bol staat van de actie en humor. Naast het gegeven dat het een leuk verhaal is, heeft dit boek ook een heel aardig kennismakingsprijsje. Boek twee ‘Hoogspel’ ligt inmiddels ook in de winkel en ook deze heb ik met veel genoegen gelezen.

‘Skulduggery Pleasant’ – Derek Landy - 2009

Stefanies oom Gordon is een gekend schrijver van horrorverhalen. Wanneer hij sterft, erft Stefanie zijn hele bezit – inclusief zijn grote, geheimzinnige villa. Al snel doet ze een schokkende ontdekking: haar oom schreef weliswaar horrorverhalen, maar het waren zeker geen verzinsels! Achternagezeten door griezels die op zoek zijn naar een mysterieuze sleutel, krijgt Stefanie hulp uit onverwachtse hoek: het skelet van een dode tovenaar die wel van een geintje houdt en die toevallig privédetective is.

‘’Weet je wel wie ik ben?’ ‘Al sla je me dood,‘ zei Skulduggery. De man spuugde een klodder bloed uit en grijnsde uitdagend. ‘Nou, ik weet anders wel wie jij bent,’zei hij. ‘Mijn meester heeft me alles over je verteld, speurdertje, en als je mij wilt tegenhouden zul je toch iets beters moeten verzinnen.’Skulduggery haalde onverschillig zijn schouders op. En vol verbazing zag Stephanie hoe er in zijn hand een bal van vuur oplaaide. Skulduggery slingerde de bal naar de man, die meteen in lichterlaaie stond. Maar in plaats van te gillen, wierp hij zijn hoofd in zijn nek en begon bulderend te lachen. De vlammen verzwolgen hem, maar hij verbrande niet. ‘Kom maar op!’lachte hij. ‘Toe dan, kom op dan!’ ‘Zoals je wilt.’ En toen haalde Skulduggery een ouderwetse revolver uit zijn zak en schoot. Door de terugslag wipte zijn hand een beetje omhoog en de kogel raakte de man in zijn schouder. De man gaf een schreeuw, probeerde te vluchten en struikelde. Hij kroop naar de deur, bukkende en zigzaggend voor het geval er nog eens op hem geschoten zou worden, en door de vlammen zag hij zo weinig dat hij onderweg tegen een muur opbotste. Toen was hij verdwenen. Stephanie staarde naar de deur en probeerde het onmogelijke te bevatten. ‘Zo’, zei Skulduggery achter haar, ‘dat maak je ook niet elke dag mee.’

Zie ook http://www.skulduggerypleasant.co.uk/