Voor vandaag het afgeronde eerste deel, van een trilogie. Het is een eerste klas pageturner, vol van magie, drama, overtuigende personages, ademloze actiescènes en… de kunst van het moorden.

‘De Weg van Schaduw’ – Brent Weeks – 2009

Voor Durzo Blint is moord een kunst - en hij is de meest getalenteerde kunstenaar van de stad. Azoth is opgegroeid in de sloppenwijken en heeft geleerd te overleven. Als hij in de leer gaat bij Durzo Blint blijkt dat hij beschikt over een talent dat al generaties lang niet is voorgekomen en dat Durzo zo zijn eigen redenen heeft gehad om hem als leerling te accepteren. Hij wordt een speelbal van machten die strijden om de heerschappij van de stad - tot hij uiteindelijk zijn lot in eigen handen neemt en de macht die voorspeld is eindelijk een weg naar buiten vindt...

‘Wel werd de lange helling die naar de ingang van de Muil leidde door twee mannen bewaakt. Ze gedroegen zich gespannen en hadden kennelijk weinig trek in hun taak. Gezien de stank hier, de gedempte kreten die van binnenuit te horen waren en af en toe het trillen van de aardbodem, kon Dodar zich dat levendig voorstellen. Hij zwiepte Vergelding van links naar rechts, en de mannen waren dood. Hij trok hun lichamen achter de struiken en nam de sleutels van de gevangenis mee. De entree van de Muil was ontworpen om de mannen en vrouwen die er werden opgesloten angst in te boezemen. Nadat hij de deur had geopend, zag Dodar dat het gangpad dat vandaar naar beneden leidde werkelijk de vorm had van een tong die ergens in een diep keelgat verdween. Om hem heen stonden hoekige tanden die uit vulkanisch glas waren gehakt en er branden twee toortsen achter rood glas, die op de flikkerde ogen van een grote duivel leek.’

Zie ook http://www.brentweeks.com/