Voor vandaag, met dank aan Clement Roorda die tgv de recent verschenen 2e druk mij een exemplaar deed toekomen, het mooi afgeronde eerste deel van wat een trilogy moet gaan worden. Standaard zaken als elfen, dwergen, magie etc zul je in dit verhaal niet tegenkomen, het is dan ook een ‘unplugged’ Fantasy, wat je wel krijgt is veel menselijk drama, de nodige actie en spanning.

‘De Tovenaar’ – Clement Roorda – 2008 2e druk

'De Tovenaar' is het verhaal van Bodo, een boerenzoon, gelukkig tot het noodlot hem treft. Zijn toekomst stort in wanneer zijn bruid vermoord wordt door Naïr. Bodo gaat zwerven en komt uiteindelijk onder de hoede van Erduban, één van de legendarische tovenaars. Tovenaars die onder en boven de wet staan, boodschappers van de goden, maar menselijk als ieder ander. Met hem raakt Bodo betrokken bij het verzet tegen Naïr en wordt hij uitgezonden om medestanders in de strijd tegen Naïr te zoeken. Bodo slaagt er in om die bondgenoten te vinden, waarna de strijd tussen kwaad en goed pas echt begint. Maar wat is kwaad en wat is goed en is de prijs voor het zoeken naar een antwoord op die vraag niet te hoog? Door het verhaal verweven is de liefdesgeschiedenis van Bodo en Marinde, prinses van de Ustahshi, hoopgevend en tragisch tegelijkertijd.

‘De koude noordenwind was rechtstreeks afkomstig uit het huis van Shir, de ijsgod. Shir die zo dichtbij woonde dat het hier, behalve in de korte zomer, altijd koud was. En het was nu geen zomer. Ze had het zo goed voorbereid. Haar mantel lag net buiten het dorp in het oude schuurtje verborgen met wat eten, een klein beetje geld en enkele doeken, alles bij elkaar een kleine bundel. Zo, zonder bagage, viel ze nu niet op. Ze zei dat ze ging plassen, dat moest ze veel de laatste tijd. Ze liep naar de deur, opende die en ging naar buiten. Eindelijk was ze vrij, eindelijk. Ze huiverde en hield zich in om niet te gaan rennen, want daardoor zou ze toch nog de aandacht trekken. Nee, ze liep rustig zodat het leek alsof ze alleen even een frisse neus wilde halen. Daar waren de laatste huizen, nog enkele stappen tot de schuur. Ze keek om zich heen en in de verwachting hem te zien. Ze was zich van geen gevaar bewust totdat het mes haar de keel doorsneed, maar toen was het te laat. De dood kwam voor haar onverwacht.’

Zie verder http://www.de-tovenaar.nl/