Voor vandaag een recent verschenen debuut, en wat voor een debuut het is een
absolute pageturner van formaat. Het is het hilarische en tegelijkertijd
ontroerende relaas van een man Harry Rent, die zichzelf opnieuw moet uitvinden.
In een serie filmische sc�nes brengt de auteur deze moderne held-met-gebreken
tot leven.
�Harry, de Verbeterde Versie� � Mark Sarvas � 2008
Maak kennis met Harry Rent, een vat vol tegenstrijdigheden: aardig en voorkomend,
manipulatief op het gewetenloze af, onhandig maar charmant, een man die zich
onbegrepen voelt � vooral door zichzelf. Als kersverse weduwnaar moet Harry Rent
zijn vrouw nog begraven wanneer hij Molly ontmoet, een jonge,sexy serveerster.
Maar Harry is niet iemand die de koe bij de hoorns vat en dus verzint hij een
uiterst ingewikkeld en merkwaardig plan om Molly voor zich te winnen. Een plan
dat vanzelfsprekend gedoemd is te mislukken. Terwijl Harry bezig is aan zijn
missie en worstelt met zijn gebreken, misplaatste fantasie�n en pijnlijke
herinneringen, komt hij langzaam tot een dieper inzicht: dat de oude Harry niet
langer voldoet.
�Niettemin is dit zijn kans, het enige moment waarop hij haar iets kan vragen
wat ze dan ook echt moet doen. Macht over vrouwen heeft hem altijd gefascineerd,
ondanks � of misschien juist door � het ontbreken daarvan in zijn huwelijk. Hij
heeft nooit een spoortje macht over Anna, zijn vrouw, gehad; daarvoor was ze
veel te succesvol en zelfverzekerd. Het was zelfs een waanzinnige wending van
het lot, dacht hij vaak, die ertoe had geleid dat ze h�m had gekozen uit de
aanbidders die als een zwarte zwerm mestkevers voor haar deur samendromden. En
help � hij voelt alweer zo�n omweg uit de realiteit aankomen, dus hij dwingt
zich in het heden te blijven en te bedenken hoe hij alles uit dit ogenblik kan
halen wat erin zit, hoe hij zijn kans kan grijpen en deze ene keer een mooie
jonge vrouw kan laten doen wat hij wil. En hij verpest het weer, typisch Harry,
hij landt plat op z�n buik ten overstaan van het voltallige Olympisch Comit�:
�Goh, dat valt niet mee. Wat zou jij me aanraden?� En het is gebeurd, daar gaat
zijn macht, hij weet het moment niet naar zich toe te trekken, hoe hard zijn
begeerte hem ook toeschreeuwt. Frunnik, frunnik, frunnik, geduldige glimlach,
heel snelle blik naar haar, alsof oogcontact hem lichamelijk pijn doet. Molly is
zowel gevleid als enigszins bevreemd door die vraag � Caf� Retro trekt tenslotte
zelden het soort klanten dat erbij stilstaat wat er voor ze wordt neergezet �
Jongedame, welk merk pindakaas gebruikt de chef? Ikzelf geef de voorkeur aan
merk X of Ik hoop wel dat er echte Hershey-siroop in de bananasplit zit, lieve
kind. Toch heeft zij, anders dan Harry, duidelijke opvattingen en een
uitgesproken smaak en kost het haar geen moeite die te laten blijken, dus wijst
ze zonder aarzelen haar eigen favoriete gerecht op de kaart aan. �De Monte
Cristo. Beslist de Monte Cristo.� Een ramp. Gefrituurd �n zoet. Ze had
onmogelijk iets fouters kunnen uitkiezen, zelfs al had ze een catalogus gehad
van al zijn voorkeuren en afkeren en met dodelijke, klinische precisie op de
kern van zijn culinaire achilleshiel gemikt. (Nu wankelt Harry heel even op de
rand van een grondige verkenning van die constructie met de kern van die hiel en
vraagt zich af of die eigenlijk wel kan, maar de grauwende, dreigende belofte
van de Monte Cristo is te sterk om aan dagdromerij te kunnen toegeven.)
Oneetbaar, ranzig, goor. �Goed, de Monte Cristo dus,� zegt hij met iets waarvan
hij hoopt dat het eruitziet als een hoffelijke glimlach, maar vreest dat het ook
als een grimas van moordende constipatie kan worden opgevat.�
Zie ook
http://www.marksarvas.com/
|
|