Voor vandaag een recent verschenen horrorroman, ��n waar het gebeuren, de terugkeer van de doden, op zich al eng genoeg is, maar de echte verschrikking zit in het gegeven hoe de personages uit dit verhaal omgaan met deze horror.

�De Doden keren Terug� � John Ajvide Lindqvist � 2008

Na een langdurige hittegolf is de lucht boven de stad plotseling geladen met elektriciteit. Lichten kunnen niet meer uit, machines draaien onafgebroken door. De toestand is chaotisch. Maar even plotseling als de situatie is ontstaan, is ze opgelost. Toch is er iets veranderd. Journalist Gustav Mahlier, gepensioneerd, ontvangt een telefoontje van het ziekenhuis. De doden in het mortuarium zijn wakker geworden. Geldt dit nu ook voor zijn kleinkind, dat hij onlangs heeft begraven? Elvy, die haar man tot aan zijn dood heeft verzorgd, schrikt midden in de nacht wakker. Wie staat daar voor de deur? De doden keren terug. En ze willen wat iedereen wil: thuiskomen. Maar is er plek voor hen.

�Hij bleef staan, toetste het nummer opnieuw in, maar kreeg geen verbinding. Alleen een statische ruis. De man in de telefooncel gooide de hoorn op de haak en kwam vloekend de telefooncel uit. David schakelde zijn mobiel uit om het daarna opnieuw te proberen, maar het scherm doofde niet. Een zweetdruppel viel van zijn voorhoofd op de toetsen. De telefoon voelde onnatuurlijk warm aan, alsof de batterij oververhit geraakt was. Hij drukte op het uitknopje, maar er gebeurde niets. De display bleef aan en de ladingsindicator van de batterij ging een streepje omh��g. Het was 21.05 uur en hij liep snel naar Norra Brunn. Van een afstand hoorde hij al dat de voorstelling in het restaurant was begonnen. De stem van Benny Lundin dreunde buiten over straat, hij stak zijn verhaaltje af over de verschillende toiletgewoonten van mannen en vrouwen en David trok een gezicht. Tot zijn vreugde hoorde hij geen gelach bij de punchline. Het was even stil en op het moment dat David bij de ingang kwam, pakte Benny de volgende draad op: over condoomautomaten die het laten afweten als je ze het hardst nodig hebt. David bleef bij de ingang staan en knipperde met zijn ogen. Het hele lokaal was felverlicht. De zaalverlichting, die normaal gesproken uitging om de spot op het toneel extra uit te laten komen, brandde volop.�