Voor vandaag het eerste deel van een serie, het 2e deel �Sanctum� staat hier gepland voor november 2008. Het verhaal is dramatische, hard, en vol van actie.

�Ritus� � Markus Heitz � 2008

Toen...
1764, Frankrijk. De bevolking van de Haute Loire leeft in angst omdat hun kinderen worden opgejaagd en vermoord. Wat is het voor verschrikkelijk Beest, dat geen jager kan vinden. De koning zet een torenhoge beloning op de kop van het Beest, zelfs het Vaticaan bemoeit zich ermee. Onder de verschillende mannen die gedreven jacht maken op de onbekende verschrikking, treffen we de houtvester Jean Chastel, die een duister geheim met zich meedraagt. Toeval of niet, regelmatig kruist zijn pad dat van de abdis Gregoria die, zo blijkt al gauw, ook iets te verbergen heeft. Geen van beiden beseft slechts een pion te zijn in een spel dat tweehonderd jaar later nog niet is uitgespeeld.

Nu...
Voor de buitenwereld is Eric Von Kastell een gevierd kunstenaar die naam en faam vergaarde met zijn duistere, soms zelfs wrede expressionistische schilderijen. De buitenwereld weet echter niet dat Von Kastell de beelden opdoet in de lange nachten waarin hij jaagt op weerwolven en andere nachtwezens die mensen opjagen en vermoorden. Als zijn vader tijdens een van deze jachten wordt gedood, gaat hij op zoek, naar de afstammelingen van het Beest dat in de achttiende eeuw een ware terreur uitoefende in de Haute Loire.

�Met een monotoon geruis klotste de beek over de rondgeslepen stenen. De avondzon viel door de weinige openingen in het dichte bladerdek en legde een patroon van goudrode vlekken op de schaduwrijke bosbodem. Insecten op zoek naar voedsel zoemden door de warme lucht, geleid door de verlokkelijke geuren van het voorjaar, van nieuw leven en van � verrotting. Opgewonden zwermden de vliegen naar de dikke, onderste tak van een machtige beuk waaraan het stinkende kadaver van een schaap twee pas boven de grond aan een ketting hing. Direct daaronder bungelde een zeer eigenaardige, dood schepsel. �Krijg nou wat� zoiets heb ik nog nooit gezien.� Jean Chastel, een man van halverwege de vijftig en van jongs af aan wildschut, kwam voorzichtig naderbij en stootte met de mond van zijn dubbelloopmusket tegen de buit. In zijn gladgeschoren, hoekige gelaat waren ontzetting, ongeloof en intense waakzaamheid te zien.�