Voor vandaag koos ik, met dank aan de uitgever Kramat, voor de in Nederland per 2 juni uit te brengen, eerste deel van een epische Fantasy trilogie, kwalitatief vergelijkbaar met het beste der gerenommeerde grootmeesters. Het is dan ook moeilijk te geloven dat we hier te maken hebben met een debuut. Het is rijk aan overtuigend neergezette personages, drama en acties en het leest als een onvervalste pageturner.

�Zer�ans Vloek' # 1 'Wortelboom' � Thirza Meta - 2008

Eeuwen geleden stuitte een jonge Heks op een profetie over een kind van licht en duister. Bij gebrek aan informatie schonk ze hier geen aandacht aan, tot jaren later een voornaam raadsheer, Vai�Sayan, een gevaarlijke aanleg voor de duistere tak van de magie toonde. Zijn ontmoeting met Alvitiria, gemalin van koning Regali en fervent aanhangster van de witte magie, leidde tot de geboorte van Mashangar. De Heks, nu oud en stervend, zag haar fout in en trachtte alsnog in te grijpen. Met haar laatste krachten incarneerde ze haar eigen magische essentie in een jonger en krachtiger lichaam, maar haar spreuk trof ook anderen die bij de geboorte van Mashangar betrokken waren. Deze mensen, waaronder Vai�Sayan, Alvitiria en Mashangar zelf, werden veroordeeld tot een eeuwig leven. Een bestaan in de Tussenwereld waar zij moesten wachten op een nieuwe breuk in het evenwicht tussen licht en duister op de wereld, op de nieuwe wederopstanding van Mashangar die het lot van de wereld diende te bepalen door te kiezen voor een van zijn ouders. Zo ging het al vele honderden jaren lang op dezelfde manier, volgens eenzelfde chronologie. Waarom gaat het dan deze keer anders?
In de veronderstelling dat ze Mashangar reeds gevonden hebben, proberen de Discipelen Vai�Sayans essentie die in de Zwarte Wortelboom rust, te laten herrijzen, maar dat mislukt. Hun actie leidt tot een aantal reacties binnen hun eigen gelederen, maar ook de rest van de wereld zal snel ondervinden dat er een grote verandering op til is�

�Je hebt lang geslapen.� Shere�Lifs�l knipperde met haar ogen, om haar zicht scherp te stellen. Ze herkende de vrouw niet die tot haar sprak. Behoedzaam deinsde ze achteruit, toen de onbekende vrouw een hand uitstak met een vochtige doek erin. �Rustig maar, ik wil alleen je gezicht betten.� Haar stem klonk vriendelijk, maar Shere�Lifs�l kon zien dat ze op haar hoede was. �Hoe voel je je?� �Goed� denk ik,� antwoordde Shere�Lifs�l aarzelend. Ze keek de vrouw die aan haar bed zat onderzoekend aan. In het licht van de kaarsen zag ze er welwillend genoeg uit, maar de jonge vrouw ontdekte harde trekken in het ogenschijnlijk vriendelijke gezicht. Harde trekken die op wantrouwen wezen. �U hebt mij gered,� zei ze zacht. �Dank u.� De vrouw glimlachte, maar de lach reikte niet verder dan haar mond. �Die eer valt mij niet te beurt. Je uiteindelijke redding hangt volledig van jezelf af.� Ze nam de doek weg en stond recht. �Ik neem aan dat je honger hebt.� Ze wees naar een met voedsel en drank volgeladen tafel aan het ronde venster aan de linkerzijde van het bed. Maanlicht sijpelde door het raam naar binnen en werd opgeslokt door het licht dat de kaarsen verspreidden. �Ga je gang. Het is speciaal voor je bereid.�
Shere�Lifs�l keek haar verward na, toen ze het vertrek verliet. Dan richtte ze zich voorzichtig op in bed en staarde naar de tafel. Haar maag knorde. Langzaam liet ze zich uit het bed glijden en schoof aan. Terwijl ze van het gevulde brood, de kaas en de vruchten at, vroeg ze zich af waar ze was. Ze herinnerde zich vrijwel niets van de laatste paar dagen. Een klop op de deur deed haar opschrikken en ze liet bijna het stuk kaas uit haar hand vallen. Het gezicht van een jongeling verscheen behoedzaam voorbij de deurstijl en een brede lach speelde om zijn lippen, toen hij haar zag zitten.
�U bent weer beter!� zei hij. �Ik hoorde dat u wakker was, dus�� Hij liet de deur achter zich dicht glijden en keek haar vrolijk aan. �Eh�� zei ze met volle mond. Hij lijkt echt verheugd om mij te zien. Ze bloosde onder zijn open blik en een onaangename warmte kroop langs haar kaken. De jongeling leek niet echt veel ouder dan zijzelf. �Sorry voor wat er gebeurd is.� Hij krabde zich kwajongensachtig door zijn haar, dat donker was als ebbenhout. �Ik wist niet wat voor effect het op u zou hebben.� Hij grijnsde. �Ik heb de steen nu veilig weggeborgen. Ik wilde hem weggooien, maar Sioku heeft me ervan overtuigd dat ik hem beter houd. Voorlopig toch.� Hij schokschouderde. Sprakeloos keek ze hem aan. Steen? Sioku? Hij keek terug, zichtbaar verward door het gemis aan uitdrukking op haar gezicht. �U hebt er geen flauw idee van waar ik het over heb, h�?� vroeg hij uiteindelijk, terwijl hij zijn armen slap langs zijn lichaam liet hangen. Ontgoocheling versluierde de pretlichtjes in zijn ogen.

Zie ook http://users.telenet.be/thirza_meta/