|
Vandaag tip ik, met dank aan de auteur en uitgeverij Kramat BVBA, het tweede
deel van de futuristische Fantasy serie �De Fantasiejagers�. Een verhaal met een
toekomstbeeld van onze wereld die beslist niet de mijne is maar wel ��n wat zich
prima laat lezen, en met een heldin�
�Droomloos� � Mel Hartman
� 2008
De Fantasiejagers : een groep mensen met uiteenlopende gaven die een opdracht
krijgen van de regeringen van Ratiowereld en Emowereld. Ze worden ingezet bij
het opsporen van niet-menselijke wezens uit de droomwereld die �nze wereld
betreden.
Wat is er aan de hand in Ratiowereld ? Volwassenen en kinderen gedragen zich
zonder reden erg agressief en gewelddadig. Het lijkt alsof ze hun anders zo
beheersbare emoties niet meer onder controle hebben. De Fantasiejagers staan
voor de moeilijke taak om uit te zoeken wat hiervan de oorzaak is. Is die te
vinden bij de ratiomensen zelf ? Of is er een boosaardig opzet van een emowezen
in het spel ?
Waarom geeft Sekhmet, vroeger vereerd als Godin in Ratiowereld, een gigantisch
decadent feest om deze problemen te vieren ? En welke geheimen verbergt Toth
voor de groep Fantasiejagers ?
Een verrassende ontknoping doet beide werelden op hun grondvesten schudden...
�Gehlen en Natasha keken die beruchte morgen
televisie in de keuken, op het stukje muur tussen de servieskast en het aanrecht.
De keuken geurde nog naar de gebakken eitjes en toast die in de microgolfoven
waren klaargemaakt. Alhoewel ouderwets bakken nog nauwelijks voorkwam, hadden de
producenten van de nieuwe ovens er wel voor gezorgd dat de kookgeuren behouden
bleven en zich verleidelijk in de keuken verspreidden. Het beeld op de muur
vertoonde zoals gewoonlijk de nieuwslezer, een kalende man met een zware stem en
een Duits accent, piepkleine gluiperige oogjes en een neus die leek te zijn
verdwenen in een gigantische snor. Deze morgen echter speelde er een amusante
glimlach rond zijn lippen, en zowel Gehlen als Natasha vroegen zich af wat dat
kon betekenen. Ze luisterden dan ook aandachtig, hun kopje koffie zwevend tussen
de tafel en hun mond. "Na zeven jaar onderzoek geeft New Horizons uit Dietsen
eindelijk zijn geheimen prijs. New Horizons staat onder de leiding van Professor
Alda en is niet alleen een bedrijf dat met succes onderzoek verricht naar DNA-verbetering,
het is ook op technologisch vlak toonaangevend. Professor Alda staat al langer
bekend als de pionier op het gebied van revolutionaire ontdekkingen. Zo was hij
de eerste die in staat was een baby op maat te cre�ren, met alle eisen en
voorwaarden die ouders van een kind verlangen. Het beeld dat we nu tonen van
Professor Alda dateert van enkele jaren terug." De nieuwslezer verdween van het
scherm en in de plaats daarvan stond er een lange, slanke man, met grijzende
slapen en onderzoekende ogen. Zijn dunne lippen bewogen nauwelijks toen hij
sprak met een bijna-fluisterende stem. "Het enige dat ik nog wens te verbeteren
aan de kinderen van de toekomst, zijn hun paranormale gaven. Het zou heel wat
tijd besparen als niet langer moet gewacht worden op de normale ontwikkeling van
deze gaven maar dat ze reeds meegegeven worden bij de geboorte. Iedereen zou
dezelfde gaven en kansen hebben als diegene met evolutionair geluk." Professor
Alda werd verdreven door de nieuwslezer die vervolgde. "Volgens de laatste
berichten evolueert dit onderzoek in de goede richting. Maar dit is niet het
enige waar New Horizons zich de laatste jaren op heeft toegespitst."
De nieuwslezer glimlachte, het was niet meer dan een flauwe beweging van lippen
alsof hij zich realiseerde dat dit niet echt hoorde. Er werd nu een grote,
metalen, cirkelvormige constructie op het scherm vertoond. Gehlen en Natasha
keken elkaar vragend aan en trokken de schouders op. Ze merkten niet dat hun
koffie onderhand koud geworden was. Alles wees erop dat het metalen ding groot
nieuws was en die spanning droop niet alleen van het gezicht van de nieuwslezer,
die ditmaal zijn stoďcijnse uitdrukking ver achterwege had gelaten. Het Grote
Nieuws leek letterlijk uit het televisiescherm te willen springen. Het
gigantische wiel begon nu te draaien. De leegte binnenin de cirkel lichtte niet
alleen op, maar vertoonde gaandeweg ook meerdere kleuren die om elkaar heen
wentelden. "Wat?" bracht Natasha uit, maar ze bleef steken bij dat ene woord
doordat Professor Alda tevoorschijn kwam en v��r de metalen constructie ging
staan. Hij had een lang metalen koord om zijn middel gebonden. Hij draaide zich
om en keek in de camera. Door het felle licht achter hem kon Gehlen niet goed
zien wat voor uitdrukking hij vertoonde, maar hij durfde zweren dat er een
zelfvoldane grijns op zijn lippen lag.
"Deze metalen constructie heet het portaal," riep de Professor boven het lawaai
van het portaal uit, knipoogde dramatisch en sprong toen plots doorheen het
centrum van het portaal. "Wat!" riep Natasha voor de tweede maal uit, ditmaal
luider. Ze keek Gehlen aan die nu met zijn mond open zat, nog steeds het kopje
koffie vasthoudend.
Alsof hij nu pas besefte dat hij het kopje beethad, nam hij een slok waarna hij
een vies gezicht trok. "Wist jij daarvan? Waar is die kerel heen?" Ze struikelde
over haar woorden. "Neen, en dat zullen we zo wel horen, hoop ik," zei Gehlen
met zijn blik weer strak op het scherm gericht. In de plaats daarvan kwam de
nieuwslezer terug met het vervolg. "We weten niet waar Professor Alda nu heen
is." De nieuwslezer pauzeerde geheimzinnig. "Hij wilde echter de eerste
menselijke stap zelf ondernemen en dit met een rechtstreekse uitzending. We
weten niet wanneer hij terugkomt, maar we beloven u, beste kijkers, dat u de
eerste bent die op de hoogte wordt gebracht. Blijf dus kijken!"
"Dit kan toch niet waar zijn, h�," riep Natasha, luider dan ze bedoeld had. "Ze
maken ons warm en nu laten ze ons in de kou staan. Het is net als met die
ouderwetse, oervervelende soapseries." Gehlen knikte en keek nog steeds naar het
scherm waar de poort opnieuw werd vertoond. Op de achtergrond hoorde je de
nieuwslezer. "Een eerder gestuurde onbemande camera vertoonde een wereld met
mensen net als wij. Professor Alda vermoedt dat het een andere dimensie betreft."
"Een andere dimensie? Dat is niet niks," zei Gehlen en stond op om zijn kopje te
vullen met hete koffie. Natasha stak haar kopje in de lucht om aan te geven dat
ze ook nog wel koffie lustte. Hij gaf Natasha haar gevulde kopje, met een zoen
erbovenop, en rook daarbij de heerlijk zoete vanillegeur van haar haren.�
Zie ook
http://www.fantasiejagers.net/
Zie ook De leestip van 26-10-2007
|
|
