Voor vandaag een boek dat met minder dan ***** waardering per hoofdstuk echt te kort gedaan wordt. Het is een absurdistische parodie, richting de Da Vinci Code Hype verhalen, verpakt in een Urban Dark Fantasy. De personages zijn meer dan levensgroot en hilarisch, maar denk nu niet hilarisch, oh dus het is leuk, nee het verhaal is als een keiharde spaghettiwestern. Dan nog dit, een waarschuwing is wel op zijn plaats, het verhaal stinkt, naar pis, bloed en kruit en probeer maar niet het aantal slachtoffers te tellen, dat is onbegonnen werk.

�Het Boek zonder Naam�- Anoniem � 2008

Eeuwenlang werd een duister boek zonder naam bewaard in een geheimzinnige Zuid-Amerikaanse bibliotheek. Lees nu zelf waarom iedereen die het boek heeft gelezen doodgaat, als je durft tenminste�

Het oog van de Maan, een mysterieuze steen die de bezitter onsterfelijkheid belooft, is spoorloos. Iedereen in Santa Mondega, een godverlaten dorp waar vreemdelingen niet welkom zijn, zoekt de steen: de barman Sanchez, die alles weet van iedereen; de gewetenloze maffiabaas El Santino; een huurmoordenaar in de gedaante van Elvis; twee keiharde monniken; de Bourbon Kid, die aan het moorden slaat na een glas whisky; en de bloedmooie Jessica, die als enige zijn aanslag overleefde. In Santa Mondega kan de hel elk moment losbreken!

�Sanchez glimlachte zenuwachtig en verontschuldigend naar de vreemdeling, die zijn donkergekleurde wapen nog steeds op zijn hoofd gericht hield. �Deze is van het huis,� zei hij. �Heb ik mijn fokking beurs soms al getrokken?�was het bitse antwoord. In de stilte die volgde, legde de blonde zijn revolver naast zijn nieuwe glas bourbon op de bar, en zuchtte. Hij was nu �cht over de zeik en had meer behoefte aan een borrel dan ooit. Een echte borrel. Het werd hoog tijd om die smerige pissmaak weg te spoelen. Hij pakte het glas en zette het aan zijn lippen. De hele bar keek toe, nauwelijks in staat om de spanning te verdragen, terwijl ze wachtten totdat hij het zou leegdrinken. Als om hen te pesten gooide hij de inhoud van het glas niet meteen in zijn keel. Hij wachtte even, alsof hij eerst nog iets wilde zeggen. Iedereen hield zijn adem in en wachtte. Zou hij nog iets gaan zeggen? Of zou hij nu zijn bourbon opdrinken? Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Als iemand die de hele week geen drup te drinken had gehad, sloeg hij de inhoud van het glas in ��n teug achterover en zette het glas met een klap terug op de bar. Zo, dat was tenminste bourbon.�