Voor vandaag een verbijsterende roman, die komende zomer in herdruk zal verschijnen, vol huiveringwekkende visioenen, een verkenning van het magische en het monsterachtige. Het is het verhaal van een zoektocht, van titanische strijd en van liefde en hoop. Het is een triomf van de verbeelding.

�Weefwereld� � Clive Barker � 1988

Het begint met een tapijt waarin een wonderbaarlijke wereld is geweven. Als die wereld opnieuw tot leven komt worden de duistere krachten opgeroepen waarvoor een volk dat ouder is dan de mens, zich had verborgen. Het gevolg is een wanhopige strijd om de laatste resten van magie te beschermen waartoe de mens nog steeds toegang heeft. Maar de laatste menselijke tapijtbewaarder is zojuist gestorven� Een aantal onvergetelijke personages wedijveren om het bezit van het tapijt: Suzanna Parrish, kleindochter van de laatste tapijtbewaarder, die de mysterieuze aantrekkingskracht van de Weefwereld voelt lang voordat ze de kracht van haar eigen vermogen beseft; Calhoun Mooney, een duivenhouder die al een glimp van de wereld in het tapijt heeft opgevangen; Immacolatta, een afschrikwekkend wezen dat haar zinnen heeft gezet op de ondergang van haar volk, en haar dienaar Shadwell de Verkoper, die de Weefwereld wil overdoen aan de hoogste bieder.

�Niets begint ooit. Er is geen eerste moment; geen enkel woord, geen enkele plaats waaruit dit of welk ander verhaal dan ook ontspruit. Er zijn altijd contactpunten met een eerder verhaal en met de verhalen daar weer voor, hoewel de verbanden minder duidelijk worden als de stem van de verteller vervaagt, want iedere eeuw wil het verhaal horen alsof het door hem verzonnen is. Daardoor zullen heidense elementen worden opgeofferd en zal het tragische lachwekkend worden; verheven gelieven zullen sentimenteel worden en demonen veranderen in stukjes mechanisch speelgoed. Niets staat vast. De bal wordt heen en weer gekaatst; feit en fictie, geest en materie worden verweven tot patronen die alleen een fijne structuur gemeen hebben die na verloop van tijd een wereld op zich wordt. Dus zal de keuze van de plaats waar we ons verhaal beginnen arbitrair zijn. Ergens tussen een half vergeten verleden en toekomst waarvan we slechts een glimp kunnen opvangen , in. Hier bijvoorbeeld. Deze tuin, verwaarloosd, sinds de dood van de beschermvrouwe ervan, drie maanden geleden, zodat hij in het verblindend felle licht van een dag laat in augustus net een wildernis lijkt; de vruchten zijn niet geplukt, de rand van overblijvende planten is verleid tot muiterij door een zomer van stortregens en plotseling zinderende hete dagen.�

http://www.clivebarker.com/