Geschiedenis, wetenschap, spiritualiteit, drama, razende actie en adembenemende spanning dat typeert deze speculatieve thriller die eind 2007 uitkwam en de leestip is voor vandaag.


�Taal der Engelen� � James Rollins � 2007

Diep in het oerwoud verbergt een eeuwenoude ru�ne een dodelijk geheim� Een beroemde ontdekkingsreiziger heeft de waarheid lang geleden mee het graf in genomen� Een mysterie van epische proporties ligt verborgen in de genetische code van de mens�

De bewoners van het afgelegen Christmas Island zijn ziek, na besmetting met een zeevirus dat eerder de visstand decimeerde. Nadat Sigma een team naar het eiland heeft gestuurd, worden de bewoners ge�vacueerd met een oor de WHO gecharterd cruiseschip. Het Gilde, de terreurorganisatie die op het spoor is gekomen van het levensgevaarlijke virus door teksten in code van Marco Polo te bestuderen, wil het schip met de voltallige eilandbevolking kapen om het virus te isoleren en als biologisch wapen te gebruiken. Grayson Pierce moet de code � taal der engelen � zien te kraken om het virus een halt toe te kunnen roepen. De tijd dringt: een epidemie zal wereldwijde gevolgen hebben�

�Eindelijk hield het gillen op. Twaalf vuren brandden fel in de middernachtelijke lagune. �Dio li perdoni��fluisterde Marco�s vader naast hem, maar Marco wist dat God hun deze zonde niet zou vergeven. Een handjevol mannen wachtte naast de twee op het strand getrokken sloepen, de enige getuigen van de brandstapels waarop in de donkere baai lijken werden verbrand. Toen de maan was opgekomen, waren de twaalf machtige houten schepen allemaal in brand gestoken, met de bemanning nog aan boord, zowel de doden als de paar vervloekten die nog in leven waren. De scheepsmaten wezen beschuldigend naar de hemel. Gloeiende as regende neer op het strand en de paar getuigen. Het rook naar verbrand vlees. �Twaalf schepen,� mompelde Marco�s oom Matteo. Hij omklemde het zilveren kruisje in zijn vuist. �Hetzelfde aantal als dat van de apostelen van de Here Jezus. Eindelijk was het gegil weggestorven van degenen die martelende pijnen hadden geleden. Alleen het knapperen en brullen van het vuur was op het strand nog te horen. Marco bleef met weerzin kijken. Anderen, die niet zo moedig waren, zaten geknield op het strand, met hun rug naar het water en met lijkbleke gezichten.�

Zie verder http://www.jamesrollins.com/