Voor vandaag het tweede dwergenboek. Naast de nodige gewapende conflicten, staat het verhaal bol van de emoties, waaronder de liefde een belangrijke plaats inneemt. Ondanks dat het leest als een zelfstandig verhaal kunnen we uitkijken naar het in april �08 te verschijnen voorlopig laatste dwergenboek �De Wraak van de Dwergen�

�De Strijd van de Dwergen� � Markus Heitz � 2007

In het Veilige Land heerst een feeststemming. Maar terwijl de dwerg Tungdil met zijn vrienden de overwinning viert op de verraderlijke magus N�d�nn, marcheert een reusachtig leger orcs met woest geweld door het Vredige Land, met geen andere bedoeling dan het herrezen dwergenrijk van de Vijfden onder de voet te lopen. Algauw moeten Tungdil en zijn getrouwen alle moed, list en dapperheid waarover zij beschikken aanspreken om de gruwelijke invallers een halt toe te roepen. Wat zij echter tot hun schrik ontdekken is dat de orcs intussen door het mysterieuze Zwarte Water vrijwel onsterfelijk zijn geworden. Tot overmaat van ramp dient een nog grotere dreiging zich aan � tien manifestaties van een gevallen god verzamelen zich onder leiding van hun heer bij de westgrenzen van het rijk. En ook de alfen, de zwarte elfen, willen wraak nemen op Tingdil en zijn strijdmakkers. Maar een dwerg geeft nooit op, zelfs niet nu de overmacht onoverwinnelijk groot lijkt, en al helemaal niet als hij Tungdil heet.

�De sneeuwvlokken wervelden wild in het rond. Als dronken dansers dwarrelden ze uit de hemel omlaag in de richting van het Rode Gebergte. Op de grillen van de wind verspreidden ze zich over de hellingen, waar ze als een groot ijzig geheel de rotsen als met een wit laken bedekten. De wolken schudden reeds vele zonneomlopen lang hun last uit. De massa die zich op de helling opgehoopt had, was genoeg om tien dwergen die op elkaar schouders stonden te bedekken. Bo�ndal Piekhand uit de clan der Bijlzwaaiers van de stam de Tweden, Bero�n, stond op de op een na hoogste van de negen torens en keek naar het oosten; een dikke laag pelzen over zijn mali�nkolder beschermde hem tegen de vrieskou. Voor hem strekte zich Oost-IJzerwacht uit, de vesting van de nakomelingen van Borengar, de eerste dwergensmid. Als geweldige kasten leunden de dubbele muren tegen de wand van het gebergte. Acht van de negen imposante torens maakten deel uit van de vestingmuur en stonden op duizelingwekkende hoogte door extra loopbruggen met elkaar in verbinding. �

Zie ook http://www.mahet.de/ulldart/