Voor vandaag het eerste deel van de trilogie �De Boeken van Oran� waarvan het eerste deel origineel uitkwam in 1989, gelet op de kwaliteit van deze vertelling, veel kleinschalige acties, een deskundige neergezette wereld en overtuigende personages, mogen we de uitgever dankbaar zijn dat er nu eindelijk een vertaling is uitgebracht.

�Nieuwe Maan� � Midori Snyder � 2007

Tweehonderd jaar geleden versloeg de Vuurkoningin haar rivaliserende koninginnen van Aarde, Lucht en Water in een allesverwoestende Verbranding, en trok alle macht naar zich toe. Geen enkel kind dat ook maar een flinter magic in zich had mocht in leven blijven. Nu, jaren later, siddert het rijk Oran nog steeds onder haar tiranniek bewind. Maar magic laat zich niet onderdrukken, magic zoekt altijd een uitweg� In de hoofdstad doet het gerucht de ronde dat vier jonge vrouwen tijdens de Verbranding aan de eeuwenoude magic van de Vuurkoningin ontsnapten, vier vrouwen die beschikken over de macht van Aarde, Vuur, Water en lucht. En die vrouwen zijn nu, zo wordt gefluisterd, op zoek naar elkaar om een machtig verbond te sluiten. Het kan dan ook geen toeval zijn dat steeds vaker op de stadsmuren en op de muren van herbergen en paleizen van de macht hun teken wordt aangetroffen � en dat van de Nieuwe Maan. De Stad houdt zijn adem in, wacht�

�De gardisten lieten hun zwaarden rinkelen, alsof ze zelf verlegen waren met hun plotselinge behoedzaamheid. Ze grijnsden elkaar ter bemoediging spottend toe en waaierden in een cirkel uit om haar te omsingelen. Gezamenlijk vielen ze haar aan. Plotseling kwam Fauls zwaard met een flits in beweging. Ze greep het gewest met haar linkerhand in plaats van met haar rechter, trok met een ruk het zwaard en stak er recht mee naar achteren, waardoor ze de gardist die daar stond, doodde. De man greep naar zijn doorboorde ingewanden en zakte in elkaar. Op dat moment gooide Faul het wapen naar haar rechterhand over en doorkliefde met diezelfde beweging de lichamen van twee gardisten die haar van rechts aanvielen. Hun strijdkreten sloegen om in gekrijs van pijn. Terwijl ze zich op ��n knie naar voren strekte, doodde Faul er nog twee met de terugwaartse zwaai van het zwaard. Ze ploften op de grond, terwijl het bloed in dikke rode strepen over hun uniform liep. Faul ging opnieuw verstaan en keerde zich nu naar de andere kant toe, terwijl ze het gewest met twee handen vastpakte. De gardist daar probeerde zich te verdedigen door zijn zwaard op te heffen voor een aanval. Maar zij was sneller. Met een zwiepende opwaartse slag hakte ze hem zijn rechterarm af en sneed ze zijn keel door. Het bloed spoot eruit; de man tolde om en viel. De snede van het zwaard flitste toen ze het omdraaide en opnieuw toesloeg,. Ditmaal reet ze de ribbenkast en de buik van een gardist open die met zijn zwaard probeerde te zwaaien. Met een laatste zwiepende slag liet ze het zwaard neerkomen op de nek en de rug van de laatste gardist, toen die zich omdraaide om aan de slachtpartij te ontkomen.�