Beldaran's Leestips
Beldaran geeft in
FantasyFan en
Ezzulia wekelijks een leestip.
- Beldaran [27-10-2006]
Voor vandaag een debuut, een actievolle spannende historische avonturenroman.
Met een nogal na�eve held, een sinistere tempelier, een diefstal en een moord en
dat is het begin van een meedogenloze jacht op een relikwie.
�De Hand van St. Euphemia� � Pip Vaughan�Hughes - 2006
Broeder Petroc, een vriendelijke jonge novice, leidt een eenvoudig leven op het
Engelse platteland. Hij doet zijn uiterste best om zijn ziel zuiver te houden �
en het vrouwelijke schoon te weerstaan � maar loopt met open ogen in een wrede
valstrik. Ingepalmd, door de charmante maar vileine ex-tempelier Hugh de
Kervezey laat hij zich verleiden om een relikwie van het altaar weg te nemen.
Volgens Hugh heeft de bisschop het nodig, maar het betreft een ordinaire
diefstal en voor Petroc het weet, krijgt hij een moord in de schoenen geschoven.
Met het relikwie onder zijn pij vlucht hij voor zijn leven. Met de gewetenloze
moordenaar op zijn hielen, is zijn enige redding een mysterieuze
relikwie�nhandelaar, die hem opneemt in zijn gezelschap. Reizend door Europa en
met de Kerk en de Kervezey op de hielen, probeert Petroc erachter te komen hoe
zijn lot verbonden is met het heilige relikwie en zint op wraak op de man die
zijn leven ontwricht heeft�
�Het volgende moment voelde ik hoe iemand me van achteren beetpakte en met zijn
volle gewicht tegen de muur kwakte, zodat de lucht uit mijn longen werd geperst.
Vervolgens werd ik met een ruk omgedraaid. Een hand sloot zich over mijn mond.
�Dit is de manier waarop je iemand snel en effici�nt doodt. Mes vooruit, je duim
onder het lemmet. Haal uit naar boven, onder de ribben, en verder opstoten.� De
stem schuurde als wind over bevroren sneeuw. �Mocht je man tegen een muur staan,
sla dan je hand over zijn mond tot hij niet meer beweegt. Op die manier hoest
hij geen bloed in je gezicht.�
Terwijl hij dat zei, voelde ik �s mans adem op mijn gezicht. Mijn ogen zaten zo
stijf dicht dat ik sterretjes zag. Ergens in mijn achterhoofd scheen een ijl
stemmetje te zeggen dat ik ze open moest doen, dat mijn laatste uur t�ch al had
geslagen, en dat ik dan maar beter kon weten hoe en wanneer. Dus deed ik ze
open.�
|
|
|
