Zoals in de vooruitblik aangegeven, voor vandaag een debuut, maar dat lees je er niet aan af, integendeel. Het is een mooie en afgeronde Fantasy roman, en alles behalve standaard. Een duidelijk en goed neergezette wereld, lijkend op die van ons, maar toch zo verschillend. Drama, spanning en inleefbare karakters, daar gaat het om in�

Elantris, stad van magie, werd bewoond door onsterfelijke halfgoden. Tot dat de magie verdween en Elantris langzaam afbrokkelde, en de bewoners vervielen tot waanzin�

�Elantris� � Brandon Sanderson - 2006

Als prinses Sarene in Arelon arriveert, hoort ze dat haar verloofde, prins Raoden, is gestorven en dat het rijk wordt bedreigd door de religieuze fanatici van Fjordell. Ze besluit in haar nieuwe vaderland te blijven om te helpen de dreiging af te wenden. Maar als vrouw wordt haar dat niet in dank afgenomen, zodat ze wordt gedwongen in het geheim medestanders te werven, tegen het bevel van de koning in. Raoden is echter niet dood, maar is door zijn vader in het geheim naar het ommuurde Elantris gebracht om te verbergen dat hij lijdt aan een geheimzinnige ziekte die de stad teistert. Raoden neemt zich voor achter het mysterie van Elantris te komen, terwijl zijn verloofde buiten de muren vecht voor haar leven en het voortbestaan van Arelon.

�Prins Roaden van Arelon werd die ochtend vroeg wakker, zich er totaal niet van bewust dat hij voor alle eeuwigheid verdoemd was. Hij ging slaperig rechtop zitten en knipperde met zijn ogen tegen het zachte ochtendlicht. Door zijn open balkonvensters zag hij de enorme stad Elantris in de verte. De gladde muren wierpen een diepe schaduw over de kleinere stad Kae, waar Roaden woonde. De muren van Elantris waren ongelooflijk hoog, maar Roaden zag de toppen van zware torens erachter oprijzen, de gebroken spitsen een herinnering aan de voorheen zo edele stad die achter de muren verborgen ging. De verlaten stad leek duisterder dan anders. Roaden staarde er een tijdje naar en wendde toen zijn blik af. De enorme Elatriaanse muren waren onmogelijk te negeren, maar dat was precies wat de mensen in Kae uit alle macht probeerden. De herinnering aan de schoonheid van de stad was pijnlijk en leidde tot de gedachte aan hoe, tien jaar geleden, de zegening van de Shaod een vloek was geworden��

Zie ook http://www.brandonsanderson.com/blog.php