Voor vandaag, een Urban Fantasy, van een schrijver, die sinds begin jaren �80 regelmatig in de prijzen is gevallen, en waarvan bij ons slecht drie romans zijn verschenen. Alle drie zijn spannend geschreven met verassende wendingen, waarachtige karakters en bloedstollende spanning. Een van deze drie �De Poorten van Anubis� tipte ik eerder in 2004 zie http://www.deboekenplank.nl/nieuws/blt/blt_040123.htm

�De Laatste Kaart� � Tim Powers � 1994

Het begint allemaal als Scott Crane tot zijn ontsteltenis ontdekt dat het bijgeloof van zijn pokerende pleegvader Ozzie niet de onschuldige~gekte is waarvoor hij het altijd heeft gehouden. Eenentwintig jaar geleden deed Scott, in weerwil van Ozzies heftige bezwaren, mee aan een vreemd en macaber gokspel met Tarotkaarten. Voor de winst die hij daarbij binnensleepte, krijgt hij nu, alsnog de rekening gepresenteerd. Want: niet alleen Scotts leven loopt gevaar, maar ook dat van de mensen in zijn nabije omgeving, onder wie zijn jongere pleegzus en haar twee kinderen. Geplaagd door occulte nachtmerries en het uit de drank opgestane spook van zijn overleden vrouw, begint Crane aan een wanhopige strijd, een gevecht dat uiteindelijk beslist zal worden beslist tijdens een herhaling van het gokspel van eenentwintig jaar geleden, Crane hoopt op die manier zijn ziel, zijn leven terug te winnen � en daarbij meteen de mogelijkheid aan te grijpen onsterfelijk te worden�

�Georges Leon hield de hand van zijn zoontje veel te stijf vast en staarde onder zijn hoed uit naar de onnatuurlijk donkere middaglucht. Hij wist dat boven de woestijn de regen in lange, rafelige slurven onder de wolken zou kronkelen, zichtbaar voor elke automobilist op de eenzamer stukken snelweg naar Boulder; waarschijnlijk stonden de twee rijbanen van snelweg 91 hier en daar al onder water, zodat het Flamingo Hotel als een eiland van de stad was afgesneden. En aan de andere kant van de aarde, onder zijn dwaze voeten, stond de volle maan. De Maan en de Dwaas, dacht hij wanhopig. Niet best � maar ik kan er nu niet meer mee stoppen. Een paar straten verder blafte een hond, in een van de stegen of op een parkeerterrein. Onwillekeurig dacht Leon aan de hond die stond afgebeeld op de kaart van de Dwaas in het Tarotspel en aan de honden die in de Griekse mythologie Artemis, de godin van de maan vergezelde. En de afbeelding op de kaart van de Maan vertoonde natuurlijk ook meestal regen. Hij wou maar dat hij zich mocht bezuipen. �We kunnen maar beter naar huis gaan, Scotty.� Zei hij tegen de jongen en het koste hem nogal wat moeite om zijn stem niet dringend te laten klinken. Gauw afhandelen, deze zaak, dacht hij. De palmbladeren boven hun hoofd ratelden en wierpen grote druppels op straat. �Naar huis?�sputterde Scotty tegen. �Nee, je hebt beloofd-�

Voor meer info zie http://www.theworksoftimpowers.com/