Voor vandaag, een wat oudere, maar fraaie Fantasy. Een heerlijk avontuur, met spanning, prima verbeelding en een iets wat ongewone held. Ik heb het hier over �

�De Wolver� � Peter Schaap � 1989

Kleine mensen wonen in de Wereld aan zee: een schrale landtong van barre kloven en rotsblokken, gure wind en meestal sneeuw. De bewoners, hoewel gek op paren, zijn nog meer gesteld op diepe afzondering. Bovengronds is het niet altijd veilig. Immers, ondergronds wonen de waanzinnige genomen. En: de Wereld is niet groot, de dwergen hebben watervrees en over land kunnen ze nergens heen, want de magische muur die de Wereld begrenst laat niets door dan een enkel hert en sneeuwvlokken en, eenmalig het lijk van een reus. Dat wordt gevonden door Korrem Draafvoet, de enige dwerg die regelmatig andere dwergen opzoekt, omdat hij de post bezorgt. Het lijk moet uit de Tegenwereld zijn gekomen, waarover niets bekend is, en dat vinden de kleine mensen allang best. Alleen Korrem zou er w�l graag meer over weten, maar de muur houdt ook hem tegen, tot dat hij na een woedende aanvaring met de koning der genomen � op de hielen gezeten door razende blote genomen en een al even uitzinnige nymfomane dwergin � dwars door de muur heen in de Tegenwereld valt. Weg is de Wereld, weg is de vijand. Daar aan de andere kant, is helemaal niemand� eerst. Dan wordt Korrem opgepikt door bleke reuzen uit de hoge kille bergen en vervolgens gestolen van hen door een dief en magi�r, die hem naar Alzahan wil brengen, in het zuiden. En waarom? Omdat Korrem de Alzarith is, naar het schijnt, wat dat ook moge zijn, en dat zal hem heugen!

�Korrem was anders. Hij bezat wat anderen klaphielen noemden. Een eigenschap die hem weliswaar nuttig maakte, maar tevens de veroorzaker was van een onuitwisbaar wantrouwen. Korrem zelf deerde dit laatste allerminst. Dwergen waren ook zonder het excuus van klaphielen eenzelvig van aard, gesteld op volstrekte afzondering en slechts zelden genegen om elkaars gezelschap te verdragen. Al op zeer jonge leeftijd een dwerg de ouderlijke kloof om een eigen behuizing te zoeken. Vaker dan eens vormde dit feit ook voor de ouders een welkome aangelegenheid om elkaars nabijheid te ontvluchten. Dat geen van de betrokkenen
Meestal verder kwam dan de volgende kloof in de zelfde berghelling deerde niemand, aangezien het uitzicht vanaf de bodem van een kloof minimaal was en meters aarde en rots ieder storend geluid genoegzaam dempten.�

Naast vele andere zeer goed te lezen Fantasy�s en pre-historische verhalen schreef Peter Schaap, �Kalydra� en �Wolversdochter�, twee zelfstandige vervolgen van �De Wolver� Meer weten zie http://www.peterschaap.nl/