Zoals bekend mag ik naast romans, ook graag genieten van het korte verhaal, en dat komt goed uit, want zeer recent verscheen, van de winnaar van de Elf Fantasy Award 2003 .. Gelet op alle aandacht die er al aanbesteed is in de Pure Fantasy Magazine en de bb site, is deze leestip eigenlijk bedoeld voor die enkele Fantasy lezer die om onverklaarbare redenen nog geen abonnee is.

�Saga Santorian� � Alex de Jong � 2005

Deze bundel bevat verhalen waarmee Alex de Jong de afgelopen drie jaar deelnam aan diverse schrijfwedstrijden. Maar meer dan dat, zijn het studies van personages en situaties die zich afspelen op Santorian. De wereld die wij leerden kennen met het verschijnen van het eerste deel �De Raad van Zeven� van �De Santoriaanse Kronieken�. Naast een voorwoord van de schrijver, tref je negen korte inleidingen aan, en dat is niet zo vreemd, daar de bundel ook negen verhalen bevat, verhalen die in deze vorm voor het eerst gepubliceerd zijn, en hoewel ik een drietal verhalen (Het Orakel; De Laatste Akte en Een Baan voor het Leven) al eerder las, heeft dat mijn leesplezier zeker niet in de weg gezeten.

Over de inhoud: twee broers die besluiten dat het tijd wordt om een machtige tovenaar te bestelen. Ze krijgen de schrik van hun leven. En dat terwijl ze geen vlieg kwaad durven te doen. Een dwergenkapitein wordt afgestraft voor zijn moment van onachtzaamheid en wordt opgezadeld met een wrede vloek. Een gevangene gedraagt zich niet als een gevangene. Een al jarenlang opgesloten heks krijgt eindelijk bezoek. Avonturiers gaan op zoek naar goud en juwelen, maar vinden doorgaans hele andere dingen dan waar ze ophoopten. Dat en meer, tref je aan in de volgende verhalen:

De Glazen Kooi; Het Verborgen Gezicht; Het Orakel; De Laatste Akte; Een Smakelijk Hapje; De Gevangene; De Vloek; Een Baan voor het Leven en De Heks van Cyferion

Leesfragment is afkomstig uit 'De Glazen Kooi'

�Met een brul zwiepte Twigl de stoel langs zijn middel, naar voren. Het geluid van krakend hout, aangelengd met een kreet van pijn, doorsneed de heersende stilte. Baxar stond het grinnikend vanaf een afstandje te bekijken. Hij leek zich zichtbaar te vermaken bij het aanschouwen van zoveel zinloos geweld. Hij wist dat het allemaal niets uitmaakte. Versplinterde stoelpoten gleden langs een vrijwel onzichtbare muur naar de woestijngrond. Een wolkje stof dwarrelde op. �Ik heb het je toch gezegd? Die muur wil niet wijken.� Baxar staarde van onder gefronste wenkbrauwen en leunend tegen de stenen muur van het huis naar zijn broer die nu verwoed met zijn handen over zijn pijnlijke polsen streek. De klap tegen de glazen wand was hard aangekomen. �Bij de Goden, Baxar, je zou me toch op zijn minst kunnen helpen?��Helpen? Alsjeblieft, Twigl��De man, gekleed in een eenvoudige tuniek en versleten leren broek, kwam uit de schaduw van de bebouwing tevoorschijn. Hij zweette als en otter. Zijn halflange zwarte haar kleefde in plakkerige slierten op zijn schedel. �Wat heb ik het afgelopen uur dan gedaan, denk je?�Na een verwijtende blik op zijn broer te hebben geworpen, legde hij zijn handen tegen een vrijwel onzichtbare wand. Slechts vaag kon hij, door het invallend zonlicht, kleur in de glazen muur ontdekken. Blauw en een zweempje rood. Gelaten klopte hij op de wand. Ondoordringbaar, wist hij.�