- Braindad [28-8-2003]
Dank voor de warme woorden, Egwene, Onyx en Cornelis. Bij deze mijn eerste
ad-interim boekentip en zoals gezegd heb ik die tijdens mijn vakantie
gelezen:
Verloren nachten - T.C. Boyle
In 1967, tijdens 'The Summer of Love', het roemrijke hoogtepunt van het
wereldhippiedom was ik 11. Te jong om deel te nemen aan 'de revolutie' zeker
als je in aanmerking neemt dat ik toen in een klein boerendorp in de
Zuid-Hollandse polder woonde. Hoewel ik de uitloop van de beweging begin
jaren '70 nog redelijk actief heb meegemaakt, vond ik het altijd jammer dat
ik nooit een echte hippie was. Tot ik dit boek las.
In 'Verloren nachten' wordt de hippiecultuur met veel humor genadeloos en
definitief gefileerd. Alle idealen ten spijt waren de toenmalige hippies net
zo kleingeestig, hypocriet, hebzuchtig en let w�l sexistisch als de vorige
generatie waar men zich zo drastisch tegen afzette. Dit is in het kort de
inhoud:
In 1970 krijgt de Californische hippiecommune 'Drop City' het uiteindelijk
zodanig aan de stok met de gevestigde orde dat bulldozers de commune met de
grond gelijk komen maken. Dan besluiten pseudo-goeroe Norm en een buslading
van zijn volgelingen hun kamp te verplaatsen naar de ongerepte natuur van
Alaska. En zoals te verwachten beginnen de problemen dan pas echt. Al was
het alleen maar omdat de vegetarische umweltfreundliche langharigen
plotseling geconfronteerd worden met allerlei wilde dieren waartegen maar
��n ding helpt: omleggen! Maar uiteraard niet dan na allerlei principi�le
discussies.
Ik heb er bijzonder van genoten. Want behalve een soort sociologisch
tractaat is het boek vooral een meeslepend verhaal met een paar
onvergetelijke hoofdpersonen. Je krijgt een fantastisch tijdsbeeld met veel
humor en sprankelend geschreven.
In die mening sta ik overigens niet alleen. T.C. Boyle (die tot voor kort
schreef als T. Coraghessan Boyle) wordt in de pers vergeleken met Dickens en
Irving, terwijl Salman Rushdie opmerkt: 'Zijn werk borrelt van leven, taal,
komedie, energie en andere rariteiten.'
Ik zou zeggen: trek zelf uw conclusies, maar de boekwinkel is om de hoek en
445 pagina's leesplezier heb je zo gescoord.
PS
Waarom een uitgever een boek dat in het Engels 'Drop City' heet vertaalt als
'Verloren nachten' is mij een volkomen raadsel.
