Romans

DE FUSIE
2000, Rijswijk: Elmar, 421pag., ISBN 90-389-1102-5
vert.van: The Merger (1999), vert.door: Jan de Weerd, omslagontwerp: Wil Immink
Misdaad kent geen grenzen meer. De onderwereld kent alleen de wetten van het geld, de bovenwereld heeft de wetten, maar geen geld. Internationaal georganiseerde bendes hebben zich verenigd, zijn multinationals geworden en vormen de machtigste belangengroep op aarde.
De afgelopen tien jaar heeft zich in stilte een dodelijk genootschap gevormd van de gevaarlijkste criminelen ter wereld. De Zuid-Amerikaanse drugkartels, de Italiaanse maffia, de Aziatische onderwereld en de Russische georganiseerde misdaad bestrijden elkaar niet langer. Deze vier extreem rijke, machtige en destructieve groeperingen zijn actief de samenwerking aangegaan: ze hebben geleerd van de 'reguliere' multinationals waar het gaat om management en organisatie. Joint ventures op het gebied van drugstransport, witwassen, mensensmokkel, computerfraude, wapenhandel en moord zijn slechts het topje van de ijsberg. Deze topcriminelen zijn hoogontwikkeld, opereren zeer functioneel en kennen geen scrupules. Incidenteel kwamen tekenen van hun activiteiten wel aan de oppervlakte - geheime topontmoetingen in Wenen, afrekeningen in Londen en New York - maar nooit eerder wer de reikwijdte van hun ambities tegen het daglicht gehouden.

DE MEDICIJNEN MAFIA
2003, Rijswijk: Elmar, 348pag., ISBN 90-389-1372-9
vert.van: Prescription Games (2001), vert.door: Kees van Weele, omslagontwerp: Wil Immink
"Een medicijn dat de ongeneeslijken geneest maar niet verkoopt is slechtse handel. Als een medicijn goed verkoopt maar nauwelijks iets beter maakt, is het nog steeds prima handel."
Voor het meest waardevolle dat de mens bezit - zijn gezondheid - is hij afhankelijk van een handjevol multinationals. Zij ontwikkelen, produceren en verhandelen de pillen en poeders waarvan de gezondheid én de levensverwachting van de wereldbevolking afhangen. Hun onophoudelijk speuren naar nieuwe medicijnen is een weldaad voor miljoenen. Maar langzaamaan rijst echter de vraag of het deze bedrijven niet in eerste instantie om grof geld gaat in plaats van om gezondheid. En wie de handel en wandel van deze bedrijfstak onder de loep neemt, stuit op meer vragen. Maakt men gebruik van bedrijfsspionage bij de ontwikkeling van nieuwe medicijnen? Worden politieke besluiten die de bedrijfstak onwelgevallig zijn ondermijnd en worden kritische politici gechanteerd? Gebruikt men geweld om de eigen belangen veilig te stellen? Worden wetenschappers omgekocht? Worden doelbewust medicijnen op de markt gebracht die onvoldoende getest zijn? Worden de armen in de Derde Wereld afgescheept met inferieure producten? Worden medicijnen met opzet verslafvend gemaakt zodat er meer aan te verdienen valt?
De farmaceutische industrie mag zich graag profileren als de weldoener van de mensheid. Na grondige studie vraag Jeffrey Robinson zich bezorgd af of de meeste geneesmiddelenbedrijven niet meer oog hebben voor het welzijn van de aandeelhouders dan voor dat van de patiënten.