Homepage: Nieuws: Beldaran's Leestips

 

Beldaran's Leestips

Beldaran geeft op Ezzulia en Pure Fantasy wekelijks een leestip.

- Beldaran [20-07-2012]

Voor vandaag koos ik de jongste roman van Dean Koontz, en hoewel niet al zijn boeken in het Nederlands zijn vertaald, zijn diegene die wel vertaald zijn, en dat zijn er velen, stuk voor stuk, prima leeservaringen.

'De Vloek' - Dean Koontz - 2012

Ik ben het Al en Een en het Enige. Ik ben te vinden in het Pendleton, zoals ik overal te vinden ben. Ik ben het verleden en de bestemming van het Pendleton. Het gebouw is de plek waar ik ontstaan ben, mijn monument, mijn executieplaats...

Boven op Shadow Hill staat het Pendleton, een luxe residentie, in de negentiende eeuw gebouwd in opdracht van een welvarend zakenman. In het verleden lijken de bewoners er krankzinnig te zijn geworden, zichzelf van het leven te hebben beroofd of bloedbaden te hebben aangericht. Nu er een appartementencomplex van is gemaakt, lijkt het in het Pendleton rustig te blijven. De bewoners zijn zich niet bewust van de vloek uit het duistere verleden... Welkom in de wereld van het Pendleton: een luxe residentie in een negentiende-eeuws landhuis, dat opgedeeld is in 25 appartementen. Het landhuis is gelegen op een heuvel met uniek uitzicht over de stad. Een rustige woonomgeving, tot de stemmen komen en mysterieuze schaduwen opduiken... Een jongen ziet een denkbeeldige speelkameraad, die angstaanjagend echt blijkt te zijn... Een duistere figuur duikt ’s nachts op in de tuin en toont wel heel veel interesse in één van de bewoners... Is het waan of realiteit?

‘Earl Blandon, een gewezen Amerikaanse senator, kwam die donderdagnacht om kwart over twee thuis, verbitterd en beschonken, met een pas gezette tatoeage: een aanstootgevende frase van twee woorden, in blauwe blokletters op de kootjes van zijn rechtermiddelvinger gegraveerd. Eerder die avond was hij in een cocktailbar geweest en had hij zijn middelvinger opgestoken naar iemand die geen Engels sprak, een man die in de stad op bezoek was en uit een of ander derdewereldgat kwam, waar men de betekenis van dat beledigde gebaar blijkbaar niet kende, ondanks de talloze Hollywoodfilms waarin evenzoveel filmsterren dat gebaar hadden gemaakt. De onwetende buitenlander leek de opgestoken middelvinger te interpreteren als een vriendelijke groet, en hij had dan ook gereageerd door herhaaldelijk en glimlachend te knikken. Daar was Earl zo gefrustreerd van geraakt dat hij naar de eerste de beste tattooshop was gegaan, waar hij het advies van de naaldkunstenaar in de wind had geslagen en met zijn achtenvijftig jaar zijn eerste lichaamsdecoratie had laten zetten. Toen Earl de hoofdingang van het exclusieve Pendelton betrad, werd hij in de hal begroet door de nachtportier, Norman Fixxer. Norman zat op een krukje achter de balie, met een opengeslagen boek voor zich, en keek met zijn grote, blauwe, glazige ogen en zijn geprononceerde gelaatstrekken op een buikspreekpop. Op merkwaardige wijze hield hij zijn hoofd schuin, als een marionet. In zijn zwarte maatpak en zijn smetteloos witte overhemd, met een zwart vlinderdasje en een zorgvuldig gearrangeerd wit pochetje, was Norman enigszins overdressed, zeker in vergelijking met zijn twee colleg’s, die op andere tijden de receptie bemanden. Earl Blandon had iets tegen Norman. Hij vertrouwde hem niet.’

Zie ook http://www.deankoontz.com/



De Vloek / Dean Koontz

 

 

De Boekenplank : voor de liefhebber van het spannende boek
Nieuws  Naslag  TeKoop  Contact  Zoeken
Verantwoording  in English  FAQ