Vandaag tip ik met dank aan de uitgever Kramat, een auteur, die ik eerder al indirect mocht tippen zie Ezzulie of bij de Leestips. Het is een speculatieve thriller, met een bijzonder interessante ontwikkeling tegen het einde. Het is spannend zoals je van een goeie thriller mag verwachten, het is geschreven met goed neergezette karakters, en met een goed oog voor details.

�Nachtblauw� � Nico De Braeckeleer � 2008

Zes inwoners uit de gemeente Laarbeke krijgen te maken met onverklaarbare fenomenen. Kathleen heeft van de ene op de andere dag acrofobie; ze durft geen bruggen meer over. Haar echtgenoot Aaron wordt geteisterd door angstaanvallen als het onweert en hun anders zo rustige baby weent aanhoudend. Marinus, de nuchtere burgemeester van Laarbeke, verliest alle tijdsbesef en de grens tussen heden, verleden en toekomst vervaagt stilaan voor hem. De 81-jarige Arthur krijgt bezoek van zijn overleden echtgenote. Hoofdinspecteur Ceulemans onderzoekt de enigmatische verdwijningen van verscheidene inwoners en kloosterzuster Rita wordt geplaagd door visioenen die weleens de sleutel van het mysterie zouden kunnen zijn.

�Een bliksemstraal schoot uit het onheilspellende, ravenzwarte wolkendek en miste op een haar na het dak van het modernistische gemeentehuis. Het grommen van de donder volgde enkele seconden later en hield aan tot de wolken een volgende schicht richting Laarbeke stuurden. Vanuit haar kamer keek zuster Rita naar het imposante natuurverschijnsel. Ze hield van de natuur die haar kracht aan de mensheid in al haar glorie openbaarde. Het deed de mens beseffen dat hij niet het centrum van het universum was, maar slechts een nietig, schriel stofje. Niet dat ze orkanen, tsunami�s, aardbevingen en andere verwoestende natuurfenomenen toejuichte, integendeel, maar het was nu eenmaal z� dat de kracht van de natuur de mens tot bepaalde inzichten kon brengen. Dat ging van het besef van de eigen onbeduidendheid tot de drang naar samenhorigheid. Een zonde dat bijna niemand inzag dat ook op momenten van welvaart en geluk mensen de handen in elkaar moesten slaan. Het aardoppervlak bibberde tijdens de volgende donderslag. De donder was als het brullen van God tot de mensen dat zij zich moesten bekeren. De bolbliksems als Zijn ogen die brandden van woede omwille van hen ongeloof. Een grijns golfde over het gezicht van zuster Rita toen deze vergelijking door haar hoofd schoot. Uiteraard wist ze dat God het onweer niet veroorzaakte. Het was niet omdat ze kloosterlinge was dat ze er conservatieve, wereldvreemde meningen op nahield. Helemaal niet. In Laarbeke stond ze bekend als d� moderne zuster bij uitstek. Nou ja, moeilijk was die titel niet te verwerven, want er leefden maar drie zusters op het grondgebied van Laarbeke.'

Zie verder http://www.nicodebraeckeleer.be/