Beldaran's Leestips
Beldaran geeft op
Ezzulia
en Pure
Fantasy wekelijks een leestip.
- Beldaran [08-06-2012]
‘De Witte Duivel’ – Justin Evans – 2012
Voor vandaag koos ik een recent verschenen Spookverhaal, maar je mag het ook een
horror, of een bloedstollend enge Engelse-kostschoolthriller noemen. Het verhaal
is meer dan allen maar spannend, de personages, het decor en o.a. de aandacht
voor de schrijver dichter Lord Byron maken het tot meer dan de gemiddelde
leerervaring.
Andrew Taylor is een Amerikaanse jongen van 17, die door zijn ouders naar een
prestigieuze Britse kostschool wordt gestuurd. Harrow School is een 400 jaar oud
instituut nabij Londen, een elitaire kostschool waar belangrijke Engelsen zijn
opgeleid, onder wie de grote schrijver Lord Byron. Het is ook -- net als andere
Britse elitaire kostscholen -- een broeiplaats van arrogantie, seksuele
dubbelzinnigheid en wreedheden.
De Amerikaanse Andrew is uiteraard een outsider op de school en als hij als
enige getuige is van een moord, wordt hij helemaal met argusogen bekeken. Wat
Andrew ziet is dat een vreemde, tengere jongeling een van zijn klasgenoten
wurgt. Maar omdat de vreemde jongen met het witte haar van het ene op het andere
moment in lucht lijkt te zijn opgegaan, houdt Andrew zijn versie voor zich.
Steeds vaker treedt de mysterieuze moordenaar in contact met de nietsvermoedende
Andrew, die uiteindelijk maar tot één verbijsterende conclusie kan komen: de
witharige jongen is een oude geest, die al eeuwenlang rondspookt op de school.
De duivel met het witte haar blijft Andrew achtervolgen, nu eens als
onweerstaanbare homoseksuele verleider, dan weer als uitgeteerde vijand. In één
van die ziekmakende visioenen brengt hij Andrew door het huis waarin hij is
ondergebracht naar een onderaardse cisterne. Andrew, de wanhoop nabij, openbaart
zijn geheim aan Piers Fawkes, een aan lager wal en de drank geraakte dichter,
die bezig is met een toneelstuk over het leven van Lord Byron. En het is Fawkes
die in de onsamenhangende verhalen een tot nu toe niet onderzochte rode draad in
Byrons leven ontdekt...
‘Hij klom de trap op. Toen hij boven was liep hij wankelend verder. Hij trok een
van zijn broekspijpen op en zag dat zijn kuiten en enkels opgezwollen waren:
gespannen, pafferig hingen ze aan zijn lichaam als zakken met vloeistof. Wat
gebeurde er met hem? Hij maakte de reis van het leven naar de dood. De kracht
die hij had uitgedaagd nam wraak op hem. In het tijdsbestek van een uur
onderging hij iets wat anders misschien een langzame verterende aftakeling zou
zijn. Hij bracht zijn hand naar zijn vingertop overheen. Het vet was
weggesmolten. De zweren in zijn mond werden groter. De koorts deed zijn wangen
gloeien. Razendsnel doorliep hij de verwachte symptomen. Hij besefte dat hem nog
maar heel weinig tijd restte. Het zou hem vermoorden. Het zou hen allen
vermoorden.’
http://www.justinevans.com/
|
|
|
