De leestip voor vandaag is mede te danken aan de negatieve uitspraken van een als zeer dorstig bekend staande schrijfster uit het wereldje van de literatuur. Het is een zeer recent verschenen roman / thriller van Nederlandse bodem, waarin succes en mislukking hand in hand gaan. Het verhaal kent twee vertellers te weten Mathilde en haar zoon Thom.

'De Verbouwing' – Saskia Noort - 2009

Schoonheid: hoe ver ga jij ? Mathilde, succesvol plastisch chirurg, opent haar privékliniek. Ze lijkt aan de vooravond te staan van wat een glansrijk vervolg van haar carrière moet worden. Mathilde is als vrouw in elk opzicht geslaagd te noemen: ze is slim, combineert een groot zakelijk inzicht met een hoge morele standaard, ze is gelukkig getrouwd en heeft een intelligente puberzoon. Maar schijn bedriegt. Haar huwelijk wankelt en de verbouwing van hun huis, die geleid wordt door haar echtgenoot en een 'groene' aannemer, dreigt uit te lopen op een ramp. Dan accepteert Mathilde, wanhopig als ze is, de helpende hand van een oud vriendje. Daarmee manoeuvreert ze zich in een zodanige positie waaruit geen uitweg meer mogelijk lijkt.

‘School is hel. De ene dag erger dan de andere. Meestal besta ik gewoon niet, voor niemand. Maar vandaag wel. Vandaag is het maandag en dan moeten ze op iemand hun frustraties uitleven. En daartoe ben ik op aard’. Ben dus maar weer thuis. Nadat ze een bakje bedorven huzarensalade in mijn tas hadden gestopt en Suze me vroeg waarom mijn moeder niet mijn kop verbouwt, als ze daar zo goed in is. Toen sprayde ze me vol met haar walgelijke deodorantspray omdat ik volgens haar stonk, dus ben ik weggegaan. Als ik die verdomde blonde kut ooit te pakken krijg… Scalperen zal ik haar. Die ontevreden smoel voorgoed verminken. En dat zet ik op YouTube. Zodat iedereen haar hoort smeken om vergeving, zodat ze zien wat een laffe bitch ze eigenlijk is. Mijn leven houdt in: van de ene naar de andere het op de fiets. Ik fiets door het fucking saaie dorp en dan zie ik mijn vader voor de sigarenboer. Opgeblazen hoofd, alsof hij met kracht zijn schijt inhoudt, deze keer nog roder, want hij staat te praten met een ander hoofd op een stokje. Eng mager wijf bedolven onder zwart haar. Hun gesprek valt stil als ik naast hen stop. Ouwe geilneef. Ik dis hem waar het wijf bij staat. Vraag hem of hij zijn pillen wel genomen heeft. Die neplach van hem. Fascinerend. Mijn vader. Thuis loopt hij te janken als een kleuter of zit hij ineens in kleermakerszit in een hoekje van de kamer te zoemen. En nu gaat hij populair doen. Zegt hij: ‘’ Hé gast, moet jij niet naar school?’ Gast. Nee, pa, ik ben aan het spijbelen, net zoals jij. Het wijf lacht nerveus. Ik neem me voor niet weg te gaan voordat zij weg is. Ze rommelt in de grote tas die om haar schouder hangt. Overhandigt mijn pa een kaartje. Zegt met een vreemd accent: ‘Je weet me te vinden…’en waggelt weg op haar hoge hakken. Ik vraag me af wat dit te betekenen heeft. ‘Zeg, jongeman, bemoei jij je even met je eigen zaken, ja?’Niks geen gast meer, De sukkel. Als hij het maar uit zijn hoofd laat.’

Zie ook http://www.saskianoort.nl/