Voor vandaag, een thriller, die mede door het zeer realistische karakter van het onderwerp en de uitwerking daarvan gevoelsmatig soms overkomt als horror. Het verhaal dendert als een HSL trein. Daarnaast kent het een vleugje Fantasy, hoewel� Tot slot gelet op het weinige, wit, slechts enkele regels tussen de hoofdstukken, kun je dit boek een milieu vriendelijke uitgave noemen, iets wat mij betreft navolging verdiend van andere uitgevers.

�Drakendoders�- Andr� Oerlemans � �06

Wanneer misdaadjournalist Maikel van de Put een serie raadselachtige ontvoeringen van kinderen uit een tehuis onderzoekt, opent hij deuren die beter gesloten konden blijven. Terwijl hij de kidnappers op de hielen zit, ontrafelt hij stukje bij beetje het geheim van de mysterieuze verdwijning van zijn eigen broers, dertig jaar geleden. Hij keert terug naar het bos waar hij als kind speelde en waar in het verleden onverklaarbare dingen gebeurden. Meedogenloos zoekt hij naar de waarheid. Die blijkt gruwelijker dan hij ooit kon vermoeden en brengt hem op de rand van de waanzin.

�Waarom staan de grootste helden op in de gruwelijkste tijden? En waarom sterven de grootste helden de meest afschuwelijk dood? Het is een rode draad die door de geschiedenis loopt. Soms lijkt het wel alsof het kwaad hen opzoekt. Dat ze het onheil aantrekken omdat alleen zij in staat worden geacht het te verslaan. Elk kind wil een held zijn. Zelf de kleinsten, die niet eens beseffen welke machten hen bedreigen, gaan onverschrokken de strijd aan. Onschuld mag hun sterkste wapen zijn, juist die onschuld wekt de jaloezie en woede van al datgene wat deze eigenschap mist.
Wat dat betreft was Ivan een steen des aanstoots. Met zijn grote donkere ogen liet hij elk vrouwenhart smelten. Vrouwen die nog geen moeder waren kregen nestdrang als ze het olijke jochie met zijn hemd uit zijn altijd afgezakte broek zagen rondhuppelen. Ze aaiden door zijn zwarte krullen en probeerden net zo uitbundig terug te lachen. Maar niemand kon zo gemeend schaterlachen als Ivan. Op verjaardagen wond hij iedereen ermee om zijn vinger. Richard was twee jaar ouder en in twee jaar tijd kan een kind veel van zijn onschuld inleveren. De klappen van zijn vader hadden hem voorzichtiger gemaakt. Eerst kijken tegen wie je lacht, het kon wel eens een vader of moeder zijn die de kinderen mishandelde. Maar als je zijn vertrouwen had gewonnen zwollen de pretlichtjes in zijn grote blauwe ogen aan en leek zijn haar ineens te wuiven in een onvoelbare wind.
Ik was pas zeven, maar hield van mijn broertjes alsof ik hun vader was. Ik zorgde elk weekend dat ik precies op tijd klaar stond als mijn vader me naar het huisje bij de bosrand moest brengen. Tandenborstel, pyjama, extra kleren, laarzen, de knuffel waar ik geen afscheid van kon nemen en cadeautjes voor Ivan en Richard die ik van mijn zakgeld had gekocht; alles had ik uren van tevoren ingepakt in mijn koffertje. Daar begon ik al op donderdag mee. Ik deed alles om mijn vader geen excuus te geven om niet te gaan.
Ik wilde perse naar mijn broers toe. Niet alleen omdat ik hen elke dag mistte, vooral omdat ik hen wilde beschermen. Op de een of andere manier hield hun vader zich altijd in als ik er was. Hij gromde als hij me zag en zonderde zich soms het hele weekeinde af in zijn schuurtje.�

Zie verder http://home.versatel.nl/oerlemansa/boeken.html