Voor vandaag, een bijzonder verontrustend verhaal. Het doet angstaanjagend realistisch aan en verder biedt deze vlotte en spannende vertelling goed neergezette karakters en een hoog gehalte aan menselijk drama.

"Magus de Broederschap": Arno Strobel, 2007

�Habemus papam!�
E�n enkel schot klinkt, gevolgd door een moment van volledige stilte dat een eeuwigheid lijkt te duren. Dan stijgt een bloedstollende schreeuw op uit de menigte die zich op het Sint-Pietersplein heeft verzameld. De zojuist gekozen paus is vermoord�
De moordenaar zwijgt in alle talen, maar heeft ��n laatste wens: een gesprek onder vier ogen met bisschop Corsetti. Ze kennen elkaar van vroeger en de man smeekt Corsetti een kist op te halen uit een winkeltje. De inhoud ervan is geheim en van levensbelang voor de katholieke Kerk en de mensheid. Eind jaren veertig, de Tweede Wereldoorlog ligt nog vers in het geheugen. Enkele gewezen leiders van het Derde Rijk komen bijeen met een krankzinnig plan om hun oude idealen te verwezenlijken. Op een afgelegen landgoed bij Kimberly in Zuid-Afrika krijgen Europese jongens een haast militaristische opleiding, om hen voor te bereiden op een uitverkoren taak. Een van de jongens, Friedrich von Keipen, ontwikkelt zich tot de nieuwe leider van deze Simonische Broederschap. Deze Magus gaat letterlijk over lijken om met zijn broederschap te infiltreren in de katholieke Kerk. Hun doel is de macht over de Kerk en daarna over de wereld te verkrijgen. Vijftig jaar lijkt de broederschap in zijn opzet geslaagd: een van de Simonische broeders verlaat het conclaaf als paus Gregorius XVII�


�Toen hij de kardinaal-diaken de loggia van de Vaticaanse basiliek zag binnenkomen, vormden zich vrijwel onmiddellijk zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. Al urenlang lag hij op zijn buik op het dak van de zuilengalerij, maar plotseling voelde de septemberbries een paar graden kouder aan. Hij ademde snuivend uit en sloot even zijn ogen. �Alstublieft, God, laat hij het niet zijn! Niet hij!�
Zijn oogleden gingen weer omhoog en schoven het weldadige donker als een gordijn voor hem weg. Een, twee seconden zag hij niets dan grijs en wit, toen was zijn blik weer helder. Tranen zochten hun weg over zijn wangen, maar de vochtige sporen op zijn gezicht merkte hij nauwelijks. Nogmaals stootte hij krachtig zijn adem uit, toen verstevigde hij vastberaden zijn greep. Als een dreigende wijsvinger zakte de loop van het precisiewapen over de tweepoot naar voren, toen hij de schacht optilde en stevig tegen zijn schouder drukte. De rubberkap van het vizier vlijde zich rond zijn oog alsof het zich daar als een parasiet voor altijd wilde vastzuigen. Om hem heen lag nu een stolp van loodzware stilte. Het onverstaanbare geroezemoes van duizenden stemmen beneden hem, waaraan hij tijdens het urenlange wachten gewend was geraakt, was plotseling verstomd. Hij wist niet of de massa werkelijk zweeg of dat zij gewoon niet meer tot hem kon doordringen, maar het kon hem niet schelen.
�De Afstand tussen de schouder en het oplegpunt waarlangs het wapen scharniert, is de richtlengte. De richtfout wordt bepaald door de schouderbeweging van de schutter in verhouding tot de richtlengte�
Het is mijn tweede natuur geworden, precies zoals jouw lakeien het mij telkens weer hebben ingeprent. Je zou trots op me zijn!�
Het dradenkruis lichtte wit op voor een sterk uitvergroot stuk van de buitenmuur van de basiliek. Overduidelijk kon hij de scheuren zien die door de hele muur liepen. Hoewel hij het geweer heel langzaam naar rechts bewoog, had hij een gevoel alsof het machtige gebouw met de snelheid van het licht langs zijn oog flitste. Toen had hij de gestalte in het vizier. Het beeld trilde nog even en stond ten slotte stil. Langzaam ontspanden zijn armspieren zich. Het wapen bewoog daarbij geen millimeter naar links of rechts.�

Zie ook http://www.arno-strobel.de/