Voor vandaag daalde ik weer eens af in de duistere krochten mijner librije�

�Hector had een twijfelachtige staat van dienst. Een paar klappers: voornamelijk actiefilms. Een paar films die in Hollywood het predikaat body bag hadden gekregen, omdat ze totaal waren geflopt. O, de beelden waren altijd boeiend, dat wel. Maar veel van het nihilisme dat uit zijn film sprak, was onverteerbaar. Bergman-klonen die zich twee uur lang in een grafstemming voortsleepten, bevolkt door minnaars die hun noodlot tegemoet gingen. Regenbui-stemmen, Auschwitz-gezichten. De recensenten hadden geschreven dat The Deer Hunter een zondagsschooldocumentaire was in vergelijking met Hectors derde film, Sea Level, waarin een van zichzelf walgende jongleur/clown van een gebouw afsprong en terechtkwam op een speelplein vol geestelijk gehandicapte kinderen: hij had verschillende van die kinderen verpletterd, met inbegrip van een aanminnige kleine schelm met een hersenbeschadiging en diens poes Booboo, een grappige lapjeskat die alles was geweest waarvoor het kind had geleefd. Het was een goedkope, doorzichtige poging tot het manipuleren van emoties, en The New Yorker had erover geschreven dat het ontleden van garnalen boeiender was dan deze film. Hector was vakkundig de grond ingeboord en verdween voor een jaar of zes uit de filmsc�ne van Los Angeles, totdat hij in Recife, Brazili�, plotseling weer opdook.�

�De Huurling� � Richard C. Matheson � 1993

Wanhoop en paniek bepalen de sfeer in het dagelijkse leven van de dramaproducenten van de grote televisienetwerken in Hollywood. De kijkcijfers lopen dramatisch terug, de concurentie van kabel- en abonnee-TV is moordend. Alle hoop is gevestigd op Alan White, een supergetalenteerde scenarist met een baanbrekend idee voor een gloednieuwe televisieserie, De Huurling, een ultiem seks- en geweldspektakel met in de hoofdrol een monster in mensengedaante. Wat niemand verwacht gebeurt: de grensverleggende serie wordt gemaakt� en blijkt een weergalaas succes. Maar� Terwijl de �held� van de jaren negentig op het scherm in een aanhoudende geweldexplosie moordt en verkracht, en zich zodoende overgeeft aan zijn tomeloze lust, vinden er in de werkelijkheid soortgelijke gruweldaden plaats, en wel in de vrienden- en kennissenkring van Alan White. Dan pas blijkt dat de schrijver met zijn schepping iets � maar wat? � in het leven heeft geroepen dat zich door niets laat afstoppen, dat grenzen zijn overschreden, dat de weg terug is afgesloten en dat hem, ten slotte, geen andere keuze rest dan de confrontatie met zijn eigen schepping aan te gaan.