Deze week een soort Waterschapsheuvel, maar dan ��n met een nasty bite, ik heb het over:

�Vrij, vrij, vrij, we komen vrij! De minkkolonie was in de greep van de vollemaansgekte. De Kooien schudden op hun grondvesten. Vrij, vrij, vrij, we komen vrij! Schreeuwden jubelende groepjes terwijl ze wilde rondjes renden in de gemeenschappelijke oefenruimte. Er was natuurlijk geen sprake van vrijheid. Dat wisten ze allemaal. De kooien waarin de hoeder hen hield, waren zo sterk en het ijzerdraad was zo stevig, dat er niemand ooit was ontsnapt.�

�Mink!�- Peter Chippindale - 1996

De jonge Mega ontketent een revolutie en wordt uitgeroepen tot de nieuwe leider van de minks. Het systeem van de Ouderen, die nergens tegen in opstand kwamen, wordt omvergeworpen: geen mink zal zich meer doelloos en zonder verzet laten afslachten. Vervolgens weten de minks uit de fokkerij te ontsnappen en komen terecht in het Oude Bos, waar hun ware, agressieve aard al spoedig naar boven komt. De door Grote Klis, een konijn, geleide Bezorgde Boswachters en hun volgelingen zijn niet opgewassen tegen de roofzuchtige minks; ze vallen ten prooi aan gewelddadigheid en onderdrukking.
Wanneer echter het gehate mensenras hun wereld binnendringt, besluiten de dieren hun krachten te bundelen om zich noodgedwongen te keren tegen deze nog angstaanjagender vijand, die dreigt het hele bos te vernietigen.
Hoewel er zich hilarische taferelen afspelen, leidt de confrontatie tussen mensen en dieren tot een afgrijselijke climax. Daardoor stuiten de dieren op de verwarrende keuzes, waarvoor ieder individu zich geplaatst ziet in het hedendaagse maatschappelijke leven.

Wie of wat blijft er uiteindelijk overeind? Overwint de tolerantie en redelijkheid of zal het bos, evenals de wereld, voor altijd zijn aangetast door het huiveringwekkende nieuwe dogma van de �Mink-doctrine�?